อยากจะให้เต็มร้อยมีน้อยนิด
ยังครุ่นคิดวันหน้าพาฟุ้งซ่าน
รออีกหน่อยเถิดหนามิช้านาน
คงเบิกบานเต็มใบจะใช้คืน
ธุรกิจพังพาบนอนคาบแก้ว
แม้เปลี่ยนแนวทำกินยังเกยตื้น
ยังลองผิดลองถูกคลุกกล้ำกลืน
จะลุกยืนวันใดตั้งใจลุย
กำลังใจจากเจ้าที่เฝ้าปลอบ
พี่นี้ขอบใจจังเหมือนฟังขลุ่ย
บรรเลงเพลงแว่วหวานพบพาน,คุย
ดั่งสวมครุยขึ้นสู้อย่างผู้นำ
ใจเต็มร้อยค่อยฝ่าแม้ป่ารก
แม้เข็นครกขึ้นเขา,หรือเข้าถ้ำ
จะขออยู่สู้ทนแม้ฝนพรำ
ให้รู้ดำรู้แดงด้วยแรงเชียร์
ขอเพียงน้องเคียงข้างอย่าห่างพี่
สองฤดีเคียงกันในวันเปลี้ย
อักษรน้องเยี่ยมกรายคงหายเพลีย
เคล้าคลอเคลียในกลอนยามออนเจอ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
