ฟ้าสีคราม...
อรุณรุ่งสวยงาม..แต่หัวใจ ยังไหวหวามท่ามกลางความสับสน...
นี่นะหรือ..คือชีวิตผิดเพี้ยนดูเวียนวน..
เสียงสวรรค์..หรือเสียงนรกแว่วผ่าน..ปานกมลจะทนไม่ไหว...
มองเมฆหมอกยอกย้อน..
ยิ่งสะท้อนทิวาจรเห็นรำไร..
ความมืดหม่นคละคลุ้ง..รุ่งริ่งสิงข้างใน....
นับหรึ่งถึงร้อยมันน้อยไป...นับถึงพัน..กลั้นน้ำตาที่บ่าไหลยิ่งเศร้าใจให้คิดถึงเธอ...
พันทอง
๓๑/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
