ฟ้าครึ้ม..ครึ้ม..
เมฆหยอกเย้าสีเทาหม่น..เกิดเป็นคน..ไม่อยากสนอะไร
วาดวิมานลอยล่อง..ท่องฟ้าอ่าอำไพ
หมดวันหมดเดือน.เคลื่อนหายหน่ายแท้ใจ..
คิดหวนทวนทบ..
กลบเกลื่อนสะเทือนเลื่อนลั่นแสนหวั่นไหว
ปวดแปลบแสบแสนแน่นฤทัย..
คลุ้มคลั่งดังไฟเผาไหม้ ให้วอดวาย...
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
