ถึงแม้สุขนิดเดียวดุจเกลี่ยวคลื่น
แต่ยามตื่นชื่นมื่นใจได้ไหมขวัญ
ฟังเสียงลมพลิ้วแผ่วแว่วจำนรรจ์
ยังรักเธอคงมั่นเช่นวันวาร
โบราณว่าชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน
เราจำต้องผจญให้พ้นผ่าน
อย่าท้อแท้ซึมเศร้าเยาวมาลย์
ที่ร้าวรานห่างหายจากกายนวล
dinner
ยังรักอยู่ รู้สึก ตรึกตรองต่อ
ยังเฝ้ารอ คอยเคียง เลี่ยงกำสรวล
ยังไม่ลืม เลือนหลง คงใคร่ครวญ
ยังประมวล ภาพเก่า เนาแนบนอน
ฟังเสียงลม หวีดหวิว สยิวเยือก
รักเผื่อเลือก เปลือกนอก หวั่นหลอกหลอน
หากแม้นวาด มาดหมาย มิคลายคลอน
อย่าตัดรอน ร้อนรน ให้หม่นใจ
ยังรักเธอ คำนี้ ฤดีแจ่ม
แม้จันทร์แรม หลบฟ้า นภาใส
ยังต้องการ รักหนอ เติมต่อไฟ
แม้นมอดไหม้ หม่นมาน ผลาญกมล
ก็จะทน ท่ามกลาง ทางสายเปลี่ยว
แดเด็ดเดี่ยว เคี่ยวเข้า ดั่งเงาฝน
เมฆมืดครึ้ม ครืนคลั่ง หลั่งสายชล
ขอเพียงคน ที่รัก ทักทายพอ
พันทอง
๒๙/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
