อย่าเพิ่งต๊กกะใจไปเลยเจ้า
อย่าเพิ่งเฝ้าปรุงจิตจนคิดสั้น
เพียงได้ยินเสียงสาว,เจ้างงงัน
เธอตอบพลัน,ส่งต่อให้พ่อคุย
ก็วันหยุดอย่างนี้ทุกทีแหละ
ลูกหลานชอบมาแปะแวะทอดหุ่ย
มีทั้งหญิงทั้งชาย มา กรายกรุย
ดีไม่เจอคนลุยตะกุยเอา
ถ้าคิดถึงโทรหาไม่ว่าหรอก
แต่ขอบอกอย่าเผลอเดี๋ยวเจอเห่า
เพราะเธอชอบหวงก้างมิบางเบา
แม้แต่เงายังฟันมิบันยัง
“ไพร พนาวัลย์”