โลกมนุษย์ นี้หนอ ท้อแท้หน่าย
แสนวุ่นวาย ร้ายเหลือ เจือห่มเหง
กรรมตามติด ต่อเข้า เศร้าวังเวง
แม้ฟังเพลง บางครั้ง ยังหวั่นใจ
ยามมีทุกข์ ทดท้อ หนอนานเนิ่น
เวลาเดิน เอื่อยเฉื่อย เหนื่อยไม่ไหว
กว่าจะผ่าน แต่ละวัน แสนยาวไกล
หนึ่งวันใย คล้ายหนึ่งปี ฤดีตรม
จะนอนนั่ง ยังเบลอ เซ่อหม่นหมาง
ใจลอยคว้าง กางกั้น พลันขื่นขม
มองทางไหน ไม่ชื่น ฝืนระทม
ไร้ภิรมย์ รายล้อม พร้อมยอมพลี
ครั้นยามสุข สุขนิดเดียว ดั่งเกลียวคลื่น
หลับแล้วตื่น สุขเลือน เบือนหน้าหนี
เป็นกรรมเก่า ตามติด ปลิดชีวี
หลบหลีกลี้ ยังไง ไล่ตามทัน
พันทอง
๒๘/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
