มรสุม รุมเร้า เฝ้าตามหลอน
ใจสะท้อน นอนสั่น หลับฝันถึง
จิตหมายแม้น มาดมั่น จะดันดึง
หวังเพียงครึ่ง หนึ่งได้ สุขใจแล้ว
...คุณพันทอง...
ปลอบคนเศร้าเย้าหยอกตามประสา
อย่ารอช้า มามาเถอะขวัญแก้ว
ประดิษฐ์พจน์รจนาประภาแพรว
เสกคำแนวกวินวาดสะอาดคำ
อย่าเพิ่งแผ่วอ่อนแรง อย่าแรงล้า
ชุบฤดีชีวาให้ชุ่มฉ่ำ
ด้วยบรรณพจน์บทกลอนทุกตอนนำ
ค่าในถ้อยร้อยจดจำทุกยามท้อ
หากแม้นมีมรสุมรุมเร้าบ้าง
ถือเป็นการทดสอบทางจิตใจหนอ
การรินรดหยดน้ำนัยน์ตาคลอ
นั่นคือการเกิดก่อของแรงใจ
เมื่อมีท้อย่อมมีหวัง ว่าอย่างนั้น
ตามประสาคนอย่างฉัน อย่าหวั่นไหว
ปล่อยให้ทุกข์ถาโถมมาเพื่อบ่มใจ
ให้กล้าแกร่งในว้นใหม่อย่าไปกลัว
...สุวรรณ...
ใจสะท้อน นอนสั่น หลับฝันถึง
จิตหมายแม้น มาดมั่น จะดันดึง
หวังเพียงครึ่ง หนึ่งได้ สุขใจแล้ว
...คุณพันทอง...
ปลอบคนเศร้าเย้าหยอกตามประสา
อย่ารอช้า มามาเถอะขวัญแก้ว
ประดิษฐ์พจน์รจนาประภาแพรว
เสกคำแนวกวินวาดสะอาดคำ
อย่าเพิ่งแผ่วอ่อนแรง อย่าแรงล้า
ชุบฤดีชีวาให้ชุ่มฉ่ำ
ด้วยบรรณพจน์บทกลอนทุกตอนนำ
ค่าในถ้อยร้อยจดจำทุกยามท้อ
หากแม้นมีมรสุมรุมเร้าบ้าง
ถือเป็นการทดสอบทางจิตใจหนอ
การรินรดหยดน้ำนัยน์ตาคลอ
นั่นคือการเกิดก่อของแรงใจ
เมื่อมีท้อย่อมมีหวัง ว่าอย่างนั้น
ตามประสาคนอย่างฉัน อย่าหวั่นไหว
ปล่อยให้ทุกข์ถาโถมมาเพื่อบ่มใจ
ให้กล้าแกร่งในว้นใหม่อย่าไปกลัว
...สุวรรณ...
กลอนมาปลอบ รอบปลื้ม ดื่มด่ำนัก
ยิ้มเสียหนัก ยักเย้า คลอเคล้าทั่ว
อิ่มอกเอ๋ย อวลอบ ไม่พบตัว
สายใยโยง ยวนยั่ว กลั้วกลมเกลียว
ประดิษฐ์ถ้อย ร้อยวจี ฤดีฉ่ำ
ละมุนคำ พร่ำพจน์ ไม่ลดเลี้ยว
ประหนึ่งหยาด น้ำค้าง ลงวางเชียว
เกาะหยอดหญ้า ใบเหี่ยว เขียวทันตา
เสกสร้างเสริม เติมกวิน ให้รินร่ำ
ที่เคยช้ำ กล้ำกลืน สะอื้นหา
เปลี่ยนแปรไป ไม่เหลือ เมื่ออุรา
เคยไร้ค่า คราก่อน ผ่อนเบาบาง
มรสุม สุมทรวง นั้นกลวงหาย
มุ่งมั่นหมาย กายหม่น กมลหมาง
ดั่งน้ำทิพย์ หยิบยื่น ขื่นก็จาง
ที่ครวญคราง รันทด หมดสิ้นไป
เหลือแต่สุข ซุกเข้า เช้ายันสาย
ทิวากลาย ลับลง ยังคงไหว
รอวันคืน หวนมา ฟ้าอำไพ
อรุณรุ่ง ทุ่งไสว วันใหม่เยือน
กลอนมาปลอบ มอบกลับ รับด้วยนะ
อย่าได้ละ เลยร้าง หมางเมินเพื่อน
จริงใจแท้ แน่นั่น มิผันเลือน
สุขใดเหมือน ได้มอบรัก ประจักษ์จินต์
พันทอง
๒๗/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
