โลกแสนกว้างทางไกลหัวใจเหงา
ตัวของเราไขว่คว้ามาจนแผ่ว
ถึงวันนี้มันมีเหมือนวี่แวว
จู่จู่แล้วก็พรากไปจากกัน
เธอก็เหงาฉันก็เหงาเข้าใจอยู่
อยากจะรู้มีหวังไหมเข้าในฝัน
ฉันรักใครให้ตระหนักรักผูกพัน
ชั่วชีวันใช่ชั่วคืนตื่นแล้วลา
ลอยเคว้งคว้างกลางหาวหนาวโดดเดี่ยว
หัวใจเปลี่ยวกว่าใครในเวหา
กลัวยิ่งนักรักเพียงครึ่งไม่ตรึงตา
คำสัญญาของผีเสื้อเชื่อได้ไง
---กังวาน---
ตัวของเราไขว่คว้ามาจนแผ่ว
ถึงวันนี้มันมีเหมือนวี่แวว
จู่จู่แล้วก็พรากไปจากกัน
เธอก็เหงาฉันก็เหงาเข้าใจอยู่
อยากจะรู้มีหวังไหมเข้าในฝัน
ฉันรักใครให้ตระหนักรักผูกพัน
ชั่วชีวันใช่ชั่วคืนตื่นแล้วลา
ลอยเคว้งคว้างกลางหาวหนาวโดดเดี่ยว
หัวใจเปลี่ยวกว่าใครในเวหา
กลัวยิ่งนักรักเพียงครึ่งไม่ตรึงตา
คำสัญญาของผีเสื้อเชื่อได้ไง
---กังวาน---
โลกแสนสวย สดใส ในวันว่าง
ใจบางบาง ช่างเฉา เหงาสั่นไหว
ด้วยไร้รัก หักหาญ ผลาญพล่าใจ
ดวงฤทัย ไร้สิ้น มิยินดี
บนทางเดิน เมินหมอง ครองแต่ช้ำ
โทษบาปกรรม เวรหนอ ท้อเหลือที่
จากวันวาน ผ่านมา ไม่ปรานี
ทนอับโชค อย่างนี้ หลายปีกาล
ถึงไขว่คว้า อย่างไร ยังไม่สม
ความตรอมตรม ถมถั่ง หวังเลยผ่าน
แต่ยิ่งรอ ยิ่งแย่ แดร้าวราน
ทุกเหตุการณ์ นานเข้า เผาชีวิน
เจอแต่ลิ้น ลมลวง ทุกห้วงฝัน
ชายหมายมั่น นั้นหรือ คือสูญสิ้น
มองข้างกาย คล้ายว่า น้ำตาริน
ในดวงจินต์ หวิ่นหวาด อนาจนัก
เป็นผีเสื้อ แสนสวย ช่วยสดชื่น
บุปผายื่น น้ำหวาน ขนานหนัก
หลงดื่มด่ำ คำไข ได้ทายทัก
จึงมอบรัก ปักตรึง ซึ้งกมล
กว่าจะรู้ น้ำหวาน หว่านยาพิษ
ก็หมดสิทธิ์ แก้ทัน หวั่นสับสน
ปีกแทบหัก รักรวน คร่ำครวญจน
ร่างกายตน หม่นไหม้ ใจภินท์พัง
พันทอง
๒๗/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
