เด็กตั้งไข่ ใช่เลย เคยหกล้ม
เจ็บระบม มินาน ก็ผ่านเฉย
ทั้งยืนเดิน เหินวิ่ง สิ่งคุ้นเคย
แล้วผ่านเลย มิหวน ทวนท่าเดิม
ไยความรัก มิเหมือน ล่ะเพื่อนจ๋า
คนเก่าลา มาใหม่ ก็ให้เริ่ม
ต่อจากเก่า มิดีหรือ คือคอยเติม
จะได้เพิ่ม เสริมส่ง คงอนันต์
เคยร้าวรวด ปวดปร่า มาครั้งหนึ่ง
ฝังก้นบึ้ง อึ้งหนัก ชักจะหวั่น
มีชายใหม่ ให้จิต คิดผูกพัน
เริ่มไมกัน กว่าถึงฝั่ง อีกตั้งไกล
เกรงจะพลาด อีกครั้ง ฝังรักลึก
พอสักพัก ยักยึก นึกผลักไส
สุดระกำ ช้ำชอก ตอกย้ำใจ
มิเริ่มใหม่ �ด้ไหมเล่า ต่อเก่าเลย
เจ็บระบม มินาน ก็ผ่านเฉย
ทั้งยืนเดิน เหินวิ่ง สิ่งคุ้นเคย
แล้วผ่านเลย มิหวน ทวนท่าเดิม
ไยความรัก มิเหมือน ล่ะเพื่อนจ๋า
คนเก่าลา มาใหม่ ก็ให้เริ่ม
ต่อจากเก่า มิดีหรือ คือคอยเติม
จะได้เพิ่ม เสริมส่ง คงอนันต์
เคยร้าวรวด ปวดปร่า มาครั้งหนึ่ง
ฝังก้นบึ้ง อึ้งหนัก ชักจะหวั่น
มีชายใหม่ ให้จิต คิดผูกพัน
เริ่มไมกัน กว่าถึงฝั่ง อีกตั้งไกล
เกรงจะพลาด อีกครั้ง ฝังรักลึก
พอสักพัก ยักยึก นึกผลักไส
สุดระกำ ช้ำชอก ตอกย้ำใจ
มิเริ่มใหม่ �ด้ไหมเล่า ต่อเก่าเลย
"ดิน"
นี่..น้องดิน ยินไหม นัยคำขลุ่ย
ไม่อยากคุย คุ้ยขุด แล้ว..นุชเอ๋ย
เรื่องก่อนเก่า คราหลัง ครั้งคุ้นเคย
อย่าเอื้อนเอ่ย เผยคำ นำวจี..
..จะไม่คืน หวนรัก ไปปักน้อง
เราทั้งสอง ต้องห่าง ทางวิถี
อย่าติดต่อ ห้องมน เลยคนดี
มันไม่มี ทางเป็น เหมือนเช่นเดิม..
..จะมีแต่ แผลใจ ให้เจ็บลึก
ความรู้สึก ร้าวรวด เจ็บปวดเพิ่ม
ในดวงมน หมดสิทธิ์ คิดต่อเติม
อย่าคิดเสริม สายใย..ต่อไปเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
