จะขอพัก รักษา อุราร้าว
ด้วย..แผลพราว เต็มดวง แห่งห้วงหน
สุดขมขื่น กลืนกล้ำ ช้ำเกินทน
ในดวงมน ร่ำร้อง นองน้ำตา..
..ขอจุดธูป สาบาน หน้าศาลปู่
โปรดรับรู้ ความนัย เอาไว้ว่า
ต่อแต่นี้ แน่วแน่ แดลูกยา
จะมิหา พธู มาคู่ใจ..
..หากชาติหน้า ถ้ามี ขอลี้หลบ
จะไม่พบ อนงค์ เลิกหลงใหล
เพราะทรวงหญิง หวังหยอก หลอกเรื่อยไป
หารักจริง จากใจ.. นั้น..ไม่มี
เสียงขลุ่ยครวญ หวนโหย ลมโบยโบก
ว่าอับโชค เรื่องหญิง จริงหรือนี่
สาวบ้านกลอน อ้อนตอบ มาปลอบซี
ดวงฤดี อย่าหม่น ทนน้อยใจ
อันหญิงงาม ทรามเชย ไม่เคยหลอก
รักภายนอก หยอกเอิน ทำเขินใส่
ที่หลบหน้า ตาเฉย มองเลยไป
ด้วยฤทัย เอียงอาย กายกำบัง
แต่ในจิต คิดรัก ปักทรวงแท้
จนดวงแด ด่าวดิ้น กลัวสิ้นหวัง
หากรักนุช สุดซึ้ง ผึ้งรวงรัง
จงอย่าหลั่ง น้ำตา ให้อาดูร
พันทอง
๒๕/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
