อีกไม่นานเกินรอพี่ขอบอก
นะแม่ดอกอัญชันรอวันบ่ม
อันโลกเรานี่หนาช่างน่าชม
มีทั้งลม,วารี,เข้าบีฑา
มรสุมผาดโผนตะโกนก้อง
ดั่งเสียงร้องมัจจุราชประกาศกล้า
แต่ยังมีสายพิรุณละมุนมา
ท้องนภาแจ่มกระจ่างอยู่ข้างเคียง
เพียงเดือนแรมร้างลามิมาใกล้
อโณทัยสาดส่องสีทองเสี่ยง
อีกไม่นานจันทราจะมาเรียง
ขอแต่เพียงรักเราอย่าร้าวราน
เพียงครึ่งเดือนเคลื่อนคล้อยรักลอยลิ่ว
สายลมปลิวพลิ้วแผ่วดั่งแว่วหวาน
ดวงจันทราลอยเลื่อนดั่งเตือนมาน
คงพบพานรักแท้ก่อนแก่ตาย
“ไพร พนาวัลย์”
นะแม่ดอกอัญชันรอวันบ่ม
อันโลกเรานี่หนาช่างน่าชม
มีทั้งลม,วารี,เข้าบีฑา
มรสุมผาดโผนตะโกนก้อง
ดั่งเสียงร้องมัจจุราชประกาศกล้า
แต่ยังมีสายพิรุณละมุนมา
ท้องนภาแจ่มกระจ่างอยู่ข้างเคียง
เพียงเดือนแรมร้างลามิมาใกล้
อโณทัยสาดส่องสีทองเสี่ยง
อีกไม่นานจันทราจะมาเรียง
ขอแต่เพียงรักเราอย่าร้าวราน
เพียงครึ่งเดือนเคลื่อนคล้อยรักลอยลิ่ว
สายลมปลิวพลิ้วแผ่วดั่งแว่วหวาน
ดวงจันทราลอยเลื่อนดั่งเตือนมาน
คงพบพานรักแท้ก่อนแก่ตาย
“ไพร พนาวัลย์”
อีกเมื่อไหร่ ไม่นาน คะท่านพี่
อีกกี่ปี่ ที่รอ ท้อจนหน่าย
ดอกอัญชัน หวั่นนัก รักกลับกลาย
รอพี่ชาย หลายปี พี่ไม่มา
มรสุม รุมใจ ให้ใฝ่ฝัน
นั่งรอวัน จันทร์เคลื่อน เยือนเวหา
กี่หน้าฝน พ้นผ่าน กาลเวลา
ไม่เห็นหน้า พาให้ ใจเลื่อนลอย
มองเดือนแรม แซมดาว พราวเวหา
มองนภา ฟ้าเทา ดูเหงาหงอย
น้องรอพี่ ที่เก่า ยังเฝ้าคอย
จนดาวน้อย คล้อยเคลื่อน เดือนลับไป
อาทิตย์ส่อง ท้องฟ้า อุษาสาง
รักเลือนราง ข้างแรม ไม่แจ่มใส
สกุณา ถลาร่อน จรจากไกล
เหงาหัวใจ ไยพี่หลอก บอกให้คอย
ชลนา ทิชากร
อีกกี่ปี่ ที่รอ ท้อจนหน่าย
ดอกอัญชัน หวั่นนัก รักกลับกลาย
รอพี่ชาย หลายปี พี่ไม่มา
มรสุม รุมใจ ให้ใฝ่ฝัน
นั่งรอวัน จันทร์เคลื่อน เยือนเวหา
กี่หน้าฝน พ้นผ่าน กาลเวลา
ไม่เห็นหน้า พาให้ ใจเลื่อนลอย
มองเดือนแรม แซมดาว พราวเวหา
มองนภา ฟ้าเทา ดูเหงาหงอย
น้องรอพี่ ที่เก่า ยังเฝ้าคอย
จนดาวน้อย คล้อยเคลื่อน เดือนลับไป
อาทิตย์ส่อง ท้องฟ้า อุษาสาง
รักเลือนราง ข้างแรม ไม่แจ่มใส
สกุณา ถลาร่อน จรจากไกล
เหงาหัวใจ ไยพี่หลอก บอกให้คอย
ชลนา ทิชากร