จะรีบสิ้นลมไปทำไมเล่า
มีคนเฝ้าปลอบใจให้หายขม
จะพัดวี...ให้เย็นรื่น...มิขื่นตรม
มิให้ซมซานช้ำเพียงลำพัง
ยามสายฝนหล่นพราวขาวพิสุทธิ์
เปรียบประดุจคิดหวนทวนความหลัง
อยากปลอบเธอให้หลับกับภวังค์
ฟังเสียงฝนครวญคลั่งสั่งถึงเธอ
dinner
มีคนเฝ้าปลอบใจให้หายขม
จะพัดวี...ให้เย็นรื่น...มิขื่นตรม
มิให้ซมซานช้ำเพียงลำพัง
ยามสายฝนหล่นพราวขาวพิสุทธิ์
เปรียบประดุจคิดหวนทวนความหลัง
อยากปลอบเธอให้หลับกับภวังค์
ฟังเสียงฝนครวญคลั่งสั่งถึงเธอ
dinner