ปล่อยเหตุการณ์ เลยเถิด เกิดซ้ำซาก
อ้างยุ่งยาก แก้ไข ซุกไว้ก่อน
หากประท้วง ลุกลาม ตามขั้นตอน
ค่อยผลัดผ่อน หันเห เจรจา
ส่งตัวแทน พี่น้อง ยื่นร้องทุกข์
พาพวกบุก ทำเนียบ เทียบปัญหา
รอจัดสรร งบประมาณ ผ่านสภา
ยกราคา ซื้อขาย จ่ายพยุง
กว่าถั่วสุก ไฟรา งาก็ไหม้
เหลือลำไย ค้างบน ต้นกี่ถุง
เห็นพ่อค้า โกดัง นั่งตีพุง
ยังคุยฟุ้ง หน้าสื่อ คือผลงาน
ตามสไตล์ ป้องหัว เอาตัวรอด
ผู้ที่จอด ระนาว ล้วนชาวบ้าน
ไร้เครื่องมือ ต่อรอง สิ่งต้องการ
เพราะดวงมาน มีธรรม ประจำตน
ดูแลสวน พรวนดิน สิ้นปีหนึ่ง
ต้นไม้ถึง ผลิดอก ออกพวงผล
หักลงทุน กำไร ได้ต่อคน
หารอีกหน ต่อวัน เดือนพันเดียว
คิดจะล้ม ลำไย ไปปลูกข้าว
ปีสองคราว สบาย ง่ายเก็บเกี่ยว
คนของรัฐ บัตรเครดิต ไร้ซีดเซียว
แต่ละเที่ยว ปรีดา หมื่นห้า/ตัน
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
