ยายยังสวยหน้าใสอยากไปหา
คงซู่ซ่าน่าชมอารมณ์ไหว
ถึงจะแก่แม้จะเก่าดูเฉาไป
หากเคียงใกล้จะรู้หมู่หรือพลฯ
เป็นแม่บ้านการเรือนเพื่อนคู่คิด
เป็นมิ่งมิตรคอยพับยามยับย่น
เป็นน้ำเย็นยามร้อนคอยผ่อนปรน
เป็นหน้ามนเนื้อนวลยามชวนเชิญ
สวยสมวัยใครเห็นว่าเป็นหญิง
น่ารักจริงยิ่งสวยยามขวยเขิน
ถึงตัวลายไปหน่อยจงค่อยเดิน
อย่าบังเอิญหกล้ม...ตอนดมยา
“ไพร พนาวัลย์”