เมื่อฉัน...แพ้
[/b]แสนอ้างว้าง ห่างไกล ให้อาวรณ์
เร่แรมรอน อ่อนล้า น่าใจหาย
จากถิ่นฐาน บ้านเรา เศร้าเดียวดาย
เพื่อจุดหมาย ปลายฝัน วันที่รอ
สู่เมืองกรุง มุ่งพจญ ทนฟันฝ่า
ในตาฟ่า พร่าน้ำใส หัวใจฝ่อ
มั่นความคิด ว่าจิตแกร่ง แข็งแรงพอ
แต่แล้วก็ ท้อแท้ แพ้ชะตา
อันเพื่อนพ้อง น้องพี่ มีมากมาย
ทั้งหญิงชาย กายสนิท มิตรล้ำค่า
หวังพึ่งพิง อิงหัวใจ ให้นำพา
บางเวลา ล้าอ่อน เพียงผ่อนคลาย
ทวีเจ็บ เก็บย้ำ ซ้ำแน่นอก
น้ำตาหก ตกไหลริน สิ้นความหมาย
ดังร้อยเล่ม เข็มแหลม แทงทิ่มกาย
แม้นเพื่อนตาย หายห่าง จางจากลา
โอ้เพื่อนเอย เคยรัก สลักจิต
เคยร่วมคิด พิชิตฝัน มั่นหนักหนา
มาวันนี้ มีเพียงเรา เศร้าโศกา
ร้าวอุรา ค่าน้อย ด้อยเพียงดิน
ยอมแล้วยอม ยอมแพ้ แก่ทุกอย่าง
ทิ้งเส้นทาง ห่างฝัน ฉันคืนถิ่น
ท่านเฝ้ารอ พ่อแม่ห่วง ดวงชิวิน
สองมือกราบ ราบพื้นดิน สิ้นแรงเดิน
เร่แรมรอน อ่อนล้า น่าใจหาย
จากถิ่นฐาน บ้านเรา เศร้าเดียวดาย
เพื่อจุดหมาย ปลายฝัน วันที่รอ
สู่เมืองกรุง มุ่งพจญ ทนฟันฝ่า
ในตาฟ่า พร่าน้ำใส หัวใจฝ่อ
มั่นความคิด ว่าจิตแกร่ง แข็งแรงพอ
แต่แล้วก็ ท้อแท้ แพ้ชะตา
อันเพื่อนพ้อง น้องพี่ มีมากมาย
ทั้งหญิงชาย กายสนิท มิตรล้ำค่า
หวังพึ่งพิง อิงหัวใจ ให้นำพา
บางเวลา ล้าอ่อน เพียงผ่อนคลาย
ทวีเจ็บ เก็บย้ำ ซ้ำแน่นอก
น้ำตาหก ตกไหลริน สิ้นความหมาย
ดังร้อยเล่ม เข็มแหลม แทงทิ่มกาย
แม้นเพื่อนตาย หายห่าง จางจากลา
โอ้เพื่อนเอย เคยรัก สลักจิต
เคยร่วมคิด พิชิตฝัน มั่นหนักหนา
มาวันนี้ มีเพียงเรา เศร้าโศกา
ร้าวอุรา ค่าน้อย ด้อยเพียงดิน
ยอมแล้วยอม ยอมแพ้ แก่ทุกอย่าง
ทิ้งเส้นทาง ห่างฝัน ฉันคืนถิ่น
ท่านเฝ้ารอ พ่อแม่ห่วง ดวงชิวิน
สองมือกราบ ราบพื้นดิน สิ้นแรงเดิน
Narasak