คร่ำครวญหา ชายพรอด มากอดก่าย
คงจะสาย เกินแกง แกล้งแม่หญิง
ชายที่ว่า ส่วนใหญ่ ไม่ไหวอิง
ไวกว่าลิง เมืองลพฯ ที่พบเจอ
ส่วนตัวฉัน ไม่ครวญ กำสรวลเศร้า
ถึงตัวเปล่า เต็มใจ ใช่เพ้อเจ้อ
แสนสนุก สุขสันต์ ทุกวันเออ
ลุกนั่งนอน ไหวเอ่อ มิเผลอใจ
จะกี่ร้อน กี่ฝน ยังทนสู้
ถึงไร้คู่ ย่างกราย ชายชิดใกล้
มีงานทำ ทุกวัน ไม่หวั่นใด
มีเงินใช้ เก็บออม ย่อมสบาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
