เจ็บเอ๋ย เจ็บนิ่ว
ทั้งตะคริวก็เป็นจนเอ็นเหน็บ
เข้าห้องน้ำแต่ละหนเหมือนโดนเย็บ
ต้องเกร็งเล็บแทบตายแสนอายจัง
คืนหนึ่งเจ็บทั้งนิ่วตะคริวจับ
มันสุดรับเหลือดีบนที่นั่ง
จนเหน็บกินที่ขาอ้า ตึงตัง
หากร้อยชั่งไม่มาช่วย คงม้วยมรณ์... เอยฯ
“ไพร พนาวัลย์”
เจ็บกว่าเจ้าแซมร้อยเท่าแน่ะ
สงเอยสงสาร
แก่เกินการ งานเข้า เนาน่าหน่าย
ทั้งนิ่วแน่น แล่นหนับ เจ็บจับกาย
ตะคริวหมาย จ้องจ่อ พ่อช่างทน
ทั้งเบาหวาน ซานซุก มันลุกคืบ
แหมอยากตื๊บ เสียจัง นั่งหย่อนก้น
กับห้องน้ำ ทั้งคืน ขื่นเสียจน
เจ็บกมล ทนเหน็บ แสนเจ็บเอย
พันทอง
๑๙/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
