เจ็บเอ๋ย เจ็บนิ่ว
ทั้งตะคริวก็เป็นจนเอ็นเหน็บ
เข้าห้องน้ำแต่ละหนเหมือนโดนเย็บ
ต้องเกร็งเล็บแทบตายแสนอายจัง
คืนหนึ่งเจ็บทั้งนิ่วตะคริวจับ
มันสุดรับเหลือดีบนที่นั่ง
จนเหน็บกินที่ขาอ้า ตึงตัง
หากร้อยชั่งไม่มาช่วย คงม้วยมรณ์... เอยฯ
“ไพร พนาวัลย์”
เจ็บกว่าเจ้าแซมร้อยเท่าแน่ะ