หนึ่งชั่วโมง โยงลาก จากนาที
จากไม่มี ที่เห็น เป็นนานโข
จนสังขาร นานแก่ แลเซโซ
ค่อยผุดโผล่ โต้พาย คงสายเกิน
คำว่า"วัย" ใจความ แปลว่า "เสื่อม"
ต้องกระเพื่อม เหลื่อมล้ำ จำขัดเขิน
นับวันแก่ แลหด หมดเชื้อเชิญ
มิอาจเพลิน เดินเลือก เปลือกสรีร์
อนิจจัง สังขาร์ เวลาล่วง
สิ่งทั้งปวง พ่วงดับ กับวิถี
หากรวนเร เวลา พาอัปรีย์
จะเสียที ชีวัน สั้นเสียจริง
ถึงเป็นใหญ่ เกินใคร ในโลกหล้า
ถึงเก่งกล้า สามารถ องอาจยิ่ง
ถึงหล่อสวย รวยทรัพย์ นับอ้างอิง
สรรพสิ่ง เป็นหนึ่ง ถึงแก่กรรม
"มุนีน้อย"
จากไม่มี ที่เห็น เป็นนานโข
จนสังขาร นานแก่ แลเซโซ
ค่อยผุดโผล่ โต้พาย คงสายเกิน
คำว่า"วัย" ใจความ แปลว่า "เสื่อม"
ต้องกระเพื่อม เหลื่อมล้ำ จำขัดเขิน
นับวันแก่ แลหด หมดเชื้อเชิญ
มิอาจเพลิน เดินเลือก เปลือกสรีร์
อนิจจัง สังขาร์ เวลาล่วง
สิ่งทั้งปวง พ่วงดับ กับวิถี
หากรวนเร เวลา พาอัปรีย์
จะเสียที ชีวัน สั้นเสียจริง
ถึงเป็นใหญ่ เกินใคร ในโลกหล้า
ถึงเก่งกล้า สามารถ องอาจยิ่ง
ถึงหล่อสวย รวยทรัพย์ นับอ้างอิง
สรรพสิ่ง เป็นหนึ่ง ถึงแก่กรรม
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
