มิเคยลวงเคยหลอกจะบอกให้
พี่มอบใจให้น้องใฝ่ปองห้วง
หทัยน้องผ่องพรรณดั่งจันทร์จวง
จะขอควงคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
เพราะน้องคือดวงใจยามไกลห่าง
เราก่อร่างสร้างรักประจักษ์ได้
แม้ทุกข์ทนหม่นหมองประคองใจ
มอบหทัยเพียงนางเจ้าปรางทอง
อย่าระแวงแคลงใจให้หมองหม่น
อย่ากังวลจนเศร้าเพียงเราจ้อง
อย่ารีบเมินหนีหน้าน้ำตานอง
อย่าไปมองคนอื่นจะขื่นทรวง
ไม่เคยลวงเคยหลอกเจ้าดอกโศก
เพราะเป็นโชคของเธอที่เจอบ่วง
และเป็นโชคของพี่ที่เดินควง
ขอพุ่มพวงเชื่อใจพี่ไพร...วัลย์”
“ไพร พนาวัลย์”