[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ธาตรี รติกานท์]

~ เหตุกานท์ ~

๐ ก่อนไม่เคยคิดลองร้อยกรองหรอก
ไม่อยากบอกภาษาไทยได้เกรดต่ำ
ตอนเรียนรู้ครูเฉลยไม่เคยจำ
แต่เหตุทำให้เปลี่ยนหัดเขียนกานท์

ด้วยทุกข์ทนคนรักมาหักอก
น้ำตาตกกลุ้มใจดั่งไฟผลาญ
เผาทะลุทะลวงทรวงร้าวราญ
รับประทานไม่ได้นอนไม่ลง

นั่งก็คิดนอนก็คิดวนเวียนคิด
อยากปลดจิตปล่อยใจให้ลืมหลง
เลยเขียนคัดตัดพ้อต่ออนงค์
อยู่อยู่ตรงกลอนไปไม่รู้ตัว

ระบายเจ็บเหน็บช้ำลงคำเขียน
เจ็บใจเปลี่ยนเป็นพจน์ให้หมดหัว
แจงวิโยคโศกศัลย์ปั่นระรัว
เอาลงทั่วทุกคำจนหนำใจ

รู้เป็นกลอนตอนฉันบรรจงพิศ
แลลิขิตงุนงงยังสงสัย
ก็ตอนเรียนเพียรน้อยปล่อยปละไป
แต่ทำไมตอนช้ำทำได้ดี

จึงลองเพียรเรียนรู้ดูหลายเว็บ
ค่อยค่อยเก็บเพิ่มพูนจากนู่นนี่
นั้นก็เพื่อพัฒนาหาวิธี
สรรค์คำที่ระบายลงตรงอารมณ์

แต่ยิ่งแต่งยิ่งรักอักษรศิลป์
ทั้งที่สิ้นโศกาจนสาสม
กลับค้นคว้าหาอื่นลองชื่นชม
เลยเพาะบ่มกาพย์โคลงจรรโลงตาม

๐ จากจุดเดิมเริ่มไถลออกไกลห่าง
ผลงานวางสำเนาสู่สนาม
มิตรภาพงอกเงยช่างงดงาม
ผ่านมาสามปีกว่าบ้าจริงจริง

จนเริ่มรักครั้งใหม่ใช้กลอนสื่อ
สารหนังสือสร้างสรรค์สัมพันธ์ยิ่ง
เปลี่ยนกลอนเศร้าเล่ากลอนรักชักเพราะพริ้ง
ทราบทุกสิ่งผ่านผันใช่บั้นปลาย

๐ นี่แหละต้นพจมานเหตุกานท์ฉัน
เริ่มจากวันประจักษ์รักสลาย
ผ่านเรื่องราวล้นหลากแต่งมากมาย
จนสุดท้ายหลงรักร้อยกรองแล้ว

ธาตรี รติกานท์
๑๗.๐๗.๒๕๕๖