เราต่างเดินหากันเพื่อบรรจบ
เมื่อมาพบพอดีที่จุดหนึ่ง
จุดที่พบจุดนี้มีความซึ้ง
สองเราจึงสุขสันต์สุดพรรณนา
ต่างคนต่างตั้งใจไว้จะหยุด
สองเราสุดทุ่มเทเสน่หา
จุดสวรรค์สรรค์สุขทุกเวลา
อนิจจาไม่นานเธอพานชัง
คงเริ่มเบื่อเมื่อเมินขอเดินต่อ
ฟังคำขอนึกย้อนตอนหนหลัง
ประสบการณ์คนก่อนสอนประดัง
พอได้ฟังต้องอึ้งคงถึงวัน
เธอลืมสิ้นลืมหมดความสดชื่น
ลืมแม้คืนสนุกเคยสุขสันต์
ลืมสิ้นรสบทกลอนอ้อนรำพัน
ลืมตื่นพลันต้องพบได้สบตา
ต่อนี้ไปใจเผลอเธอคงหลบ
เพราะรักจบจากฝันสิ้นหรรษา
เหมือนแก้วบินจากจรไม่ย้อนมา
เมื่อเธอลาจุดสวาทคลาดกันไป
มองดูเธอเห็นแต่แค่เบื้องหลัง
สิ้นความหวังสิ้นหวานสิ้นฝันใฝ่
เหลือรูปรอยให้จำความช้ำใจ
กอดจุดไว้เดียวดายฟายน้ำตา
ดาวอาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
