~ แก่เพื่อนตาฝ้าฟาง ~
กาพย์ฉบัง ๑๖
สุดแสนสงสารสหายรัก......อาการพานหนัก
จักษุสลัวมัวหมอง
แลแลแย่ยิ่งยามมอง.......โธ่เอ๋ยเพื่อนพ้อง
สนองตอบรอบกายหน่ายแหนง
ด้วยคงหลงปรีดิ์สีแสง......แก้วทำจำแลง
แสดงดุจเพชรเม็ดงาม
มึนงงหลงติดหลงตาม......รำพันพจน์พล่าม
ทุกยามอยากใกล้ได้ยล
ลืมเพชรแพร้วพร่างข้างตน.....กิเลสท่วมท้น
กมลถูกเข้าครอบงำ
หลงแลลวงหลอกเลิศล้ำ......เวรเอ๋ยเวรกรรม
อาจทำเพชรพิสุทธิ์หลุดมือ
เมื่อถึงซึ่งวันนั้นหรือ......รู้แท้ที่ถือ
คือแก้วแววช่วงลวงตา
พอคิดจะติดตามหา......เพชรนั้นกลับมา
คงช้าคว้าไว้ไม่ทัน
เพชรอร่ามงามเลิศประเสริฐนั้น......อาจเปลี่ยนแปรผัน
เฉิดฉันสุกสว่างต่างกร
ธาตรี รติกานท์
๑๖.๐๗.๒๕๕๖
กาพย์ฉบัง ๑๖
สุดแสนสงสารสหายรัก......อาการพานหนัก
จักษุสลัวมัวหมอง
แลแลแย่ยิ่งยามมอง.......โธ่เอ๋ยเพื่อนพ้อง
สนองตอบรอบกายหน่ายแหนง
ด้วยคงหลงปรีดิ์สีแสง......แก้วทำจำแลง
แสดงดุจเพชรเม็ดงาม
มึนงงหลงติดหลงตาม......รำพันพจน์พล่าม
ทุกยามอยากใกล้ได้ยล
ลืมเพชรแพร้วพร่างข้างตน.....กิเลสท่วมท้น
กมลถูกเข้าครอบงำ
หลงแลลวงหลอกเลิศล้ำ......เวรเอ๋ยเวรกรรม
อาจทำเพชรพิสุทธิ์หลุดมือ
เมื่อถึงซึ่งวันนั้นหรือ......รู้แท้ที่ถือ
คือแก้วแววช่วงลวงตา
พอคิดจะติดตามหา......เพชรนั้นกลับมา
คงช้าคว้าไว้ไม่ทัน
เพชรอร่ามงามเลิศประเสริฐนั้น......อาจเปลี่ยนแปรผัน
เฉิดฉันสุกสว่างต่างกร
ธาตรี รติกานท์
๑๖.๐๗.๒๕๕๖