เสียงนางครวญชวนละห้อยลอยลมแว่ว
เคยเจื้อยแจ้วแฝงหม่นฝืนทนหนอ
เหมือนสำนึกตรึกตรองของลออ
เหมือนตัดพ้อดินฟ้า..ชะตากรรม
เหมือนเวลาสวยใสนั้นใกล้หมด
เหมือนรันทดหมดสาวเคยขาวขำ
เหมือนท้อแท้แลเห็นเป็นเงาดำ
เหมือนตอกย้ำค่ำแล้ว..แก้วคืนคอน
แต่เธอคือหนึ่งนางอย่างรู้สึก
เธอคงนึกถึงคาน..บ้านสมร
วางบันใดให้ก้าวแสนร้าวรอน
ยามมองย้อนไหวหวิว..สยิวกาย
โบกมือน้อยไหวไหว..ไกลกันแล้ว
แม่น้องแก้วต้องจากพรากที่หมาย
ขึ้นสู่แถนแดนถิ่นไร้กลิ่นอาย
ขอลาชายบ่ายหน้า..น้ำตาริน..
เคยเจื้อยแจ้วแฝงหม่นฝืนทนหนอ
เหมือนสำนึกตรึกตรองของลออ
เหมือนตัดพ้อดินฟ้า..ชะตากรรม
เหมือนเวลาสวยใสนั้นใกล้หมด
เหมือนรันทดหมดสาวเคยขาวขำ
เหมือนท้อแท้แลเห็นเป็นเงาดำ
เหมือนตอกย้ำค่ำแล้ว..แก้วคืนคอน
แต่เธอคือหนึ่งนางอย่างรู้สึก
เธอคงนึกถึงคาน..บ้านสมร
วางบันใดให้ก้าวแสนร้าวรอน
ยามมองย้อนไหวหวิว..สยิวกาย
โบกมือน้อยไหวไหว..ไกลกันแล้ว
แม่น้องแก้วต้องจากพรากที่หมาย
ขึ้นสู่แถนแดนถิ่นไร้กลิ่นอาย
ขอลาชายบ่ายหน้า..น้ำตาริน..
แค่อ้อนออด พรอดพร่ำ เพื่อย้ำจิต
แค่ครุ่นคิด ผิดใด ไยดูหมิ่น
แค่ลืมเลือน เลื่อนลบ สงบจินต์
แค่โบยบิน ผินผาย หน่ายหน้าชัง
แค่เจื้อยแจ้ว เงียบหาย คล้ายลาจาก
แค่ฝังฝาก ซากซบ พบดังหวัง
แค่ละเมอ เพ้อหา น้ำตาพัง
แค่ลุกนั่ง ชั่งใจ ให้รวนเร
แค่เวลา สวยใส จะใกล้หมด
แค่ราดรด พจน์ฉ่ำ ย้ำไขว้เขว
แค่ซื่อตรง คงมั่น หวั่นเสเพล
แค่จบเห่ รักจาก ฝากแผลใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
