นึกว่าดีที่ครั้งแรกไม่แปลกจิต
นึกว่ามิตรจึงรักแบบหักโหม
เชื่อคำพูดเพราะเขาชอบเล้าโลม
ครั้นเสื่อมโทรมคิดได้กลับไม่ทัน
ยอมก้มหน้ารับกรรมที่ตามก่อ
เลิกคิดถึงคนรอมาต่อฝัน
ไม่คร่ำครวญหวนไห้ไม่รำพัน
รู้ว่ามันหมดสิทธิ์ ฉันผิดเอง
--ณัชชา--
นึกว่ามิตรจึงรักแบบหักโหม
เชื่อคำพูดเพราะเขาชอบเล้าโลม
ครั้นเสื่อมโทรมคิดได้กลับไม่ทัน
ยอมก้มหน้ารับกรรมที่ตามก่อ
เลิกคิดถึงคนรอมาต่อฝัน
ไม่คร่ำครวญหวนไห้ไม่รำพัน
รู้ว่ามันหมดสิทธิ์ ฉันผิดเอง
--ณัชชา--