ดาวลอยดวงห่างไกลหทัยหมอง
เห็นละอองพสุธาพาถวิล
มองสุดตาฟ้ากว้างห่างธรณิน
ยากยลยิลยากยื้อสื่อแสงดาว
ดาวลอยดวงห่วงดินทุกถิ่นที่
แม้กระพริบริบหรี่กลางห้วงหาว
ใครเห็นเป็นเรืองแรงแสงสกาว
ก็สุขราวลอยสวรรค์ชั้นวิมาน
ดาวอาชาไนย
แค่ละออง พสุธา มีค่าน้อย
กระจ้อยร่อย จิ๊ดริด ปลิดปลิวผ่าน
คนเขาเมิน เหินไกล ให้รำคาญ
จะสงสาร เห็นมี แต่พี่"ดาว"
เก็บละออง หมองไหม้ ใส่กระเป๋า
ยามน้องเหงา เฝ้าแล ชะแง้กล่าว
คอยดับร้อน ทอนทุกข์ ในทุกคราว
ส่งแสงพราว หยิบยื่น ให้ชื่นใจ
กระจ้อยร่อย จิ๊ดริด ปลิดปลิวผ่าน
คนเขาเมิน เหินไกล ให้รำคาญ
จะสงสาร เห็นมี แต่พี่"ดาว"
เก็บละออง หมองไหม้ ใส่กระเป๋า
ยามน้องเหงา เฝ้าแล ชะแง้กล่าว
คอยดับร้อน ทอนทุกข์ ในทุกคราว
ส่งแสงพราว หยิบยื่น ให้ชื่นใจ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
