หยาดน้ำใส ไหลหยด รดดวงหน้า
ปวดอุรา พาหม่น เกินทนไหว
โอ้ความรัก หลอกเช่น เล่นกับไฟ
ลุกลามไป ไหม้จินต์ ถวิลครวญ
สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ดึกดื่นคิด
พรหมลิขิต หรือกรรม จำไห้หวน
กอดหมอนข้าง ร้างตรม ขมเซซวน
รักเรรวน ด่วนลี้ หนีหลบมุม
จึงเปลี่ยวกาย หน่ายแหนง ทุกแลงหมอง
รักหวังปอง ครองคู่ ดูยิ่งกลุ้ม
รักสลาย กลายไป ใจร้อนรุม
มรสุม รักแรก แหลกยับเยิน
พันทอง
๑๑/๐๗/๕๖
จะโศกา อาลัย ทำไมเล่า
ทำเป็นเศร้า เขาจาง ร้างห่างเหิน
อย่าเสแสร้ง ระกำ ชอกช้ำเกิน
มิขวยเขิน กันบ้าง หรืออย่างไร..
..รู้หรอกหนา นารี ฤดีน้อง
มิเศร้าหมอง น้องหญิง ว่า..จริงไหม
นวลมิเคย เผยรัก หรือปักใจ
ที่จำได้ ไม่เคย เลยสักครา..
..เธอรู้สึก เสียใจ มัน..ใช่เหรอ
คงละเมอ เผลอปาก ซะมากกว่า
คิดมาหยอก หลอกอำ บีบน้ำตา
ขอบอกว่า ฮึ!..เสียใจ ไม่..มีทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
