๐ ฤทัยไหวหวั่นหวาดขลาดกลัวนัก
ยามเมื่อรักห่างเหินเกินทนไหว
ทำไมต้องหมองหมางลาร้างไกล
ฤๅเยื่อใยถูกหั่นสะบั้นราน
๐ หากโกรธเคืองเรื่องใดใยไม่เอ่ย
นี่ละเลยเฉยไปไม่สงสาร
ใจคนรักภักดีที่ซมซาน
ทุกข์ทนปานป่นปี้ธุลีดิน
กาแฟดำ
ปอลู. อารมณ์เหงา ๆ วันฟ้าครึ้ม ๆ ^^
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
