แม้ว่าคำปลอบใดไม่อาจช่วย
แต่อย่าม้วยมอดดับกับรักขม
ในนิรันดร์...หนาวเหน็บ...เจ็บระบม
มันซ่อนคมพิศวาทมิคลาดคลาย
ยังหวงห่วงอาลัยแม้ไกลห่าง
จวบเดือนจางลางลับกับฟ้าสาย
หากหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวกาย
แม้ความตาย...มิอาจพราก...เราจากกัน
ให้นิรันดร์ยาวนานที่พานพบ
จงเลือนลบปวดเจ็บที่เหน็บขวัญ
ณ จุดที่...คำปลอบใด...ไม่สำคัญ
แต่มันกลั่นจากห้วงดวงหทัย
ยังคงหวงห่วงแท้แม้อยู่ห่าง
จะอ้างว้างร้าวรานสักปานไหน
แผ่วระโรยรวยรินเหมือนสิ้นใจ
แต่คิดถึงห่วงใยไม่เคยจาง