.jpg)
เพียงเท่านี้
เธอทำใจหนึ่งใจให้บอบช้ำ
เธอมีคำตอบไว้ให้เสมอ
ว่าเธอสูงศักดาค่าเลิศเลอ
ในยามเธอทิ้งไปไม่ไยดี
ซ่อนน้ำตาแอบไว้ในรู้สึก
รู้สำนึกว่าเราได้เท่านี้
เธอมีรักไม่ยากเพราะมากมี
ใจเธอที่หลากล้นคนของใจ
เธอไม่มีเวลามานึกถึง
ไม่เคยซึ้งใจเราเอาใจใส่
ค่าของเรานั้นด้อยน้อยเกินใคร
เธอไม่ไว้ใจเราเหมือนเขานัก
กว่ารู้ใจเธอนั้นนานนักหนา
คนอื่นมาเพียงครู่รู้ประจักษ์
รักเกินเรียนรู้แน่แต่ขอรัก
หวังเธอทักบางหนบนความจริง
ขอเธออย่ายึดตนจนลุ่มหลง
อย่าทะนงใจสุขในทุกสิ่ง
หากเธอก้าวพลาดทวงยากท้วงติง
ความเย่อหยิ่งอาจนำทำลายตน
จะขอเก็บรักไว้ในใจรัก
ไม่คิดหักใจพร้อมยอมหมองหม่น
หากเธอเจ็บระกำช้ำเกินทน
ยังมีคนหนึ่งนี้ที่รอคอย
ที่ผ่านมาผมหาเรื่องกับเว็บมาสเตอร์มาตลอด ผมรู้ว่าหาเรื่องใส่ตัวเอง
แต่มันแค่เป็นการแสดงความเห็นของผม ผมขอโทษถ้ารุนแรงเกินไป
ให้แต่งกลอนสู้กันไม่หวั่นไหว
ไม่คิดกลัวใครใครใจพร้อมสู้
เรื่องแต่งกลอนไม่พรั่นร่วมพันตู
เชิญทุกผู้นามกล้าท้าประลอง
ผมรักบ้านกลอนหลังนี้ อยากรู้จักหลายๆ คนที่นี่ แต่ผมไม่มีโอกาส
แต่ก็คงไม่มีใครอยากรู้จักตัวป่วนอย่างผม
กลอนเราแย่กว่าเขาไม่เข้าขั้น
เธอถึงมองข้ามมันเหมือนไร้ค่า
กลอนเขาหวานซ่านซึ้งตรึงอุรา
เรายังหน้าด้านเพียรเขียนให้เธอ
กลอนเธอหวานให้เขาเราไม่หวาน
เธอมองผ่านกลอนเราเศร้าเสมอ
กลอนเขาวิจิตรความงามเลิศเลอ
เราแค่เผลอเขียนใจใส่ในกลอน
ช่วงหลังผมแต่งกลอนยาวหลายๆ บทไม่ค่อยได้ แต่งได้ก็ไม่ค่อยได้เรื่อง
พอแต่งไปเรื่อยๆ แล้วสมาธิมันหลุด ดื่มเหล้าเรียกสมาธิมันก็ไม่กลับมาเพราะเมาเสียก่อน
พระแทนตัวว่าพี่มิพลั้งเผลอ
เรียกสีกาว่าเธอเสมอพระ
สีกาแทนตัวมาว่าน้องค่ะ
เรียกพี่คะแทนที่หลวงพี่เลย
พระตัดกิเลสได้มีไหมนั่น
บ้างกระสันสีกาตัณหาเผย
พระใจควรนิ่งไว้ให้คุ้นเคย
บางพระเอ่ยประกาศศาสดา
พระเสพยาดื่มเหล้าเคล้าเมถุน
บางพระวุ่นหาเงินเพลินเสาะหา
พระควรสร้างความดีไว้ให้ศรัทธา
อย่าให้สาวกด่าว่าพระเลย
บ้างพระเอาแต่ได้ใจหวังผล
พระบางคนหยาบคายร้ายเหลือเอ่ย
บิณฑบาตแกงได้ขายจนเคย
ตลาดเผยเสียดุลให้คุณพระ
พระแค่คนเท่านั้นวันสุดท้าย
หลีกไม่พ้นความตายกายสละ
พระที่มีจิตใจใฝ่ธรรมะ
ก่อนกายละคนกล้าศรัทธาเอง
ผมชอบแต่งกลอนเนื้อหาหนักๆ เรื่องไม่ค่อยดีเป็นส่วนใหญ่ แต่อยู่ที่นี่ผมก็เบาเนื้อหาลง
พยายามเขียนเรื่องตลกๆ กวนๆ ให้อารมณ์ดีกัน เพราะผมรักยิ้ม ชอบเขียนไม่ชอบพูด
ใจซื่อตรงคงมั่นไม่หวั่นไหว
ลวงหลอกใครไม่เป็นเช่นใครเขา
ใครดูถูกไม่ว่าค่าแค่เรา
ความโง่เท่าที่ถือคือซื่อตรง
ต้องโง่ก่อนถึงจะฉลาดได้
ใจที่ไตร่ตรองเพิ่มช่วยเสริมส่ง
แต่ขอโง่มั่นไว้ใจทะนง
ดีกว่าหลงตัวออกไปหลอกลวง
ความจริงไม่ใช่สิ่งลวงตา แม้จับต้องไม่ได้แต่ใจสัมผัสได้
ในยามขวดว่างลงคงจบสิ้น
ต่างดูหมิ่นขวดเปล่าราวไร้ค่า
ขายได้ไม่เท่าไรไร้ราคา
น่าขายหน้าขวดเก่าเอาเสียจริง
ค่ามีแค่ในขวดไว้อวดอ้าง
หมดขวดขว้างทิ้งไปหรือขายทิ้ง
สิ่งในขวดทั้งปวงถูกช่วงชิง
สิ้นทุกสิ่งขวดเก่าก็เปล่าดาย
วันนี้ผมขอพล่ามหลายกลอน หลายเรื่องหน่อยครับ เพราะเป็นกลอนสั้นๆ แต่งจบง่ายหน่อย
ธารน้ำตกใหลรินผ่านหินผา
ราดรดกาลเวลาไม่รู้สิ้น
อาบชีวิตมวลหมู่ผู้อยู่กิน
ชื่นไอกลิ่นโชยชายล้นสายธาร
กระแสน้ำฉ่ำเย็นกระเซ็นสาย
ทอดร่างกายร่วงหล่นบนละหาน
อาบวันคืนชุ่มหล้ามาช้านาน
เพื่อเบ่งบานดอกผลเช่นคนเรา
สายน้ำไม่ไหลกลับ คือผ่านมาแล้วผ่านไป อดีตไม่หวนคืน
ผมไม่เคยเข้าใจสำนวนนี้จริงๆ ทั้งที่น้ำมีขึ้นมีลง มีแต่น้ำตกที่ไม่ไหลกลับ
หากถามคิดถึงไหม
ขอบอกใจสุดคิดถึง
ในทุกห้วงคำนึง
ยังห่วงหาและอาลัย
เก็บไว้ในรู้สึก
ใจส่วนลึกลืมไม่ได้
มีเธอเสมอไป
เหมือนมีเธอเสมอมา
เอื้อมฟ้าให้เธอหอม
หลากดาวพร้อมให้ไขว่คว้า
ตะวันกับจันทรา
บนฟ้าลิบแค่หยิบเอา
หากถามว่าเจ็บไหม
ยามเธอใจไม่มีเรา
เจ็บนั้นเกินบรรเทา
เธอย่อมรู้อยู่แก่ใจ
ที่ผ่านมาผมคิดว่าผมเขียนอะไรไปไม่ถึงกับเลวทรามต่ำช้า หรือหยาบช้านักหรอก
เวลาเขียนผมชอบใช้คำเนื้อๆ เน้นๆ ตรงๆ ผมพยายามผ่อนคำแล้ว เพียงแต่ผมคนตรง
พื้นดินไทยเหยียบลงทีนคงมั่น
มิไหวหวั่นย่ำถิ่นแผ่นดินข้า
บรรพชนแลกด้วยเลือดและน้ำตา
แผ่นดินจึงได้มาให้ข้ายืน
เกิดบนพื้นดินไทยข้าใจสู้
ใครหยามหลู่เข้าครองต้องขัดขืน
ดินไทยปลูกคนไทยไว้กลมกลืน
แผ่ทั่วผืนไตรรงค์ธงชาติไทย
ผมบอก "คุณไร้นาม" ไว้แล้ว ว่าสักวันผมต้องไปจากที่นี่ตามที่เขาไล่ผม สักวันนั้นคือวันนี้
ผมว่าผมไม่ได้ผิดอะไรเลย แค่แสดงความเห็น แต่ผมรับปากเขาแล้วว่าจะไป ผมลูกผู้ชายพอ
ขอขอบคุณทุกน้ำใจที่ได้รับ
คุณค่านับคณามหาศาล
ขอฟ้าดินรู้เห็นเป็นพยาน
ไม่ลืมบ้านกลอนไทยให้สัญญา
ลงนาม : ขวดเก่า
ป.ล. วันนี้ผมขออยู่นานๆ หน่อยครับ แล้ววันหลังผมจะแอบเข้ามาอ่านแบบไม่ล็อคอิน
(อ้างแล้วอ้างอีก)
กวีชนเสพมิ่งแก้ว ศิลป์บรรณ
ฝังอยู่กมลสันดาน เลือดเนื้อ
ใครบ่อาจประหาร พรากฆ่า
จิตแห่งกวินทร์รังเรื้อ อยู่ยั้งตนเสมอฯ
ฤาใครจักฆ่าม้วย กวินทร์วาย
กานท์แห่งกวินทร์มิสลาย เปื่อยไร้
คมคิดพร่างโชติฉาย อะคร้าวส่อง
ปุถุชนแหนไหว้ สืบอ้างเสมอสมัยฯ
กวีชนบ่อาจสิ้น เชื้อกวี
ขวดเก่าคิดบ่ายหนี ช่องน้อย
เหตุผลกล่าวแจ้งชี้ แล้งยิ่ง
ผิดแค่ใช้กร้าวถ้อย โทษร้ายแรงไฉนฯ
***ผมเขียนบทกวีมานานเท่ากับอายุงาน...เชื่อเถอะขวดเก่าทิ้งบทกวีไม่ได้หรอก...ผมเคยหนีหนังสือไปทำงานเป็นครีเอทีฟเอเจนซี่โฆษณาอยู่ 7 ปี แต่ก็ไม่สามารถหนีมนตราแห่งอักษรพ้น...ต้องกลับมาทำหนังสือและเขียนบทกวีอีกครั้ง...มันอยู่ในสายเลือด***
สนอง เสาทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
