.jpg)
...คืนที่ดาว หลบแฝง ซ่อนแสงอุ่น
สาวใบบุญ พลันเหงา เศร้าจริงหนอ
อารมณ์ฝัน ในใจ ไม่เคยพอ
รอดาวทอ แสงนวล ชวนรั้งจินต์...
...แม้ดาวจะ ห่างหาย คล้ายมิหวน
ใจมิเคย แปรปรวน ครวญถวิล
ใฝ่จุมพิต ชิดเชย จนเคยชิน
ขอรักดาว ตราบดิน สิ้นฟ้ากาล...
รัตนาวดี
(อ้างอีกแล้ว)
...คืนที่ฝนหลบฟ้าซ่อนหนาวเหน็บ
หนุ่มแปลบเจ็บดื่มเหล้าเศร้าหนักหนา
อารมณ์ค้างน้ำแข็งและโซดา
อีกกับแกล้มพร่องลาไม่เหลือกิน...
…แม้โซดาน้ำแข็งหมดสิ้นถ้วน
ใจมิท้อคร่ำครวญฟูมฟายถวิล
ก้มหน้าจิบเพียวเพียวด้วยเคยชิน
ขอรักเหล้าตราบสิ้นตับไม่วายฯ...
555555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
***ขอล้อกระทู้ “หญิงแก้ว” หน่อยจ้า หวังว่าคงให้อำไพด้วยความเคารพ***
สนอง เสาทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
