แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
แยกทางเดิน เราเป็น เส้นขนาน
สายใยรัก ร้างไป ในวันวาน
รักหอมหวาน พาลสิ้น ให้จินต์ตรม..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ต้องเผชิญ กับรัก ที่หักล่ม
แสนเหน็บหนาว ร้าวราน มานระทม
ร้าวระบม ตรมช้ำ นองน้ำตา..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
เศร้าเหลือเกิน เจ็บหนัก ไร้รักษา
เจ้าจรจาง ห่างห้วง บ่วงอุรา
สุดเหว่ว้า อาลัย อยู่ในจินต์..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ถึงห่างเหิน ห้วงใจ ใคร่ถวิล
ยังคนึง ซึ้งรัก ภักดิ์ชีวิน
มิรู้สิ้น เสื่อมคลาย..จวบวายปราณ.
แยกทางเดิน เราเป็น เส้นขนาน
สายใยรัก ร้างไป ในวันวาน
รักหอมหวาน พาลสิ้น ให้จินต์ตรม..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ต้องเผชิญ กับรัก ที่หักล่ม
แสนเหน็บหนาว ร้าวราน มานระทม
ร้าวระบม ตรมช้ำ นองน้ำตา..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
เศร้าเหลือเกิน เจ็บหนัก ไร้รักษา
เจ้าจรจาง ห่างห้วง บ่วงอุรา
สุดเหว่ว้า อาลัย อยู่ในจินต์..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ถึงห่างเหิน ห้วงใจ ใคร่ถวิล
ยังคนึง ซึ้งรัก ภักดิ์ชีวิน
มิรู้สิ้น เสื่อมคลาย..จวบวายปราณ.
แม้..คืนวัน ผันผ่าน กาลเลยล่วง
แต่อีกดวง ใจน้อย คอยรักหวาน
ได้อยู่เคียง เพียงครู่ เช้าตรู่กาล
พี่คงราน แรมไกล ไม่หวนคืน
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน กาลเลยล่วง
สุดจะห่วง ดวงใจ จำให้ฝืน
ต้องกอดหมอน นอนช้ำ สุดกล้ำกลืน
กลัวหญิ่งอื่น ระรื่นซึ้ง ถึงชายคา
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน กาลเลยล่วง
พี่อย่าควง ใครอื่น มาชื่นหน้า
น้องคงตรม ขื่นขม ระทมอุรา
รีบกลับมา รับขวัญ คืนวันเพ็ญ