แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
แยกทางเดิน เราเป็น เส้นขนาน
สายใยรัก ร้างไป ในวันวาน
รักหอมหวาน พาลสิ้น ให้จินต์ตรม..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ต้องเผชิญ กับรัก ที่หักล่ม
แสนเหน็บหนาว ร้าวราน มานระทม
ร้าวระบม ตรมช้ำ นองน้ำตา..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
เศร้าเหลือเกิน เจ็บหนัก ไร้รักษา
เจ้าจรจาง ห่างห้วง บ่วงอุรา
สุดเหว่ว้า อาลัย อยู่ในจินต์..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ถึงห่างเหิน ห้วงใจ ใคร่ถวิล
ยังคนึง ซึ้งรัก ภักดิ์ชีวิน
มิรู้สิ้น เสื่อมคลาย..จวบวายปราณ.
แยกทางเดิน เราเป็น เส้นขนาน
สายใยรัก ร้างไป ในวันวาน
รักหอมหวาน พาลสิ้น ให้จินต์ตรม..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ต้องเผชิญ กับรัก ที่หักล่ม
แสนเหน็บหนาว ร้าวราน มานระทม
ร้าวระบม ตรมช้ำ นองน้ำตา..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
เศร้าเหลือเกิน เจ็บหนัก ไร้รักษา
เจ้าจรจาง ห่างห้วง บ่วงอุรา
สุดเหว่ว้า อาลัย อยู่ในจินต์..
..แม้..คืนวัน ผันผ่าน มานานเนิ่น
ถึงห่างเหิน ห้วงใจ ใคร่ถวิล
ยังคนึง ซึ้งรัก ภักดิ์ชีวิน
มิรู้สิ้น เสื่อมคลาย..จวบวายปราณ.