แค่เริ่มต้น..เธอยังเริ่มไม่ถูก
เรื่องจะมาปลูกปลอบ..อย่าได้หวังนั่งน้ำตานองเอ่อ
สมควรแล้วเอาแห้วไปรับทานก่อนนะเออ
กล้าพูดค่อยกลับมาเสนอ ..เจอกับฉันอีกที..
อย่าได้ผิด..ที่คิดทิ้งฉัน..
อย่าไหวหวั่น..ที่ทำชีวิตฉันป่นปี้
อย่าได้แคร์แค่ให้ฉันมองเธอว่าเป็นคนดี
เพราะฉันก็หยิ่งในศักดิ์ศรี..ที่จะกล่าวคำลา..
ไว้ชาติหน้าดีไหม?...
ตอนนี้ขอทำใจ..และไม่อยากเห็นหน้า
เห็นหน้าเธอ..ยิ่งกว่าเห็นปลาร้า..
จึงโบกมืออำลา..เพื่อไปหาส้มตำ...หม่ำแก้เซ็ง
พันทอง
๖/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
