เจ้าเป็นบัว ตัวพี่ นี้เป็นผึ้ง
จะเคล้าคลึง เกสร จนอ่อนไหว
แม้นบัวแล้ง แข็งขืน มิฝืนใจ
จะพักไว้ ในอ้อม ถนอมนวล
เป็นบุปผา หน้าหนาว อย่าร้าวรวด
จะพาดวด สาโท โต้ลมหวน
บรรเทาหนาว สาวมั่น อย่ารัญจวน
หมากขบวน ด่วนขอ ถ่อลงคาน
เป็นบุปผา หน้าฝน กมลช้ำ
ฝนกระหน่ำ ย้ำเตือน เหมือนหักหาญ
เสน่หา ลาลับ กับสายธาร
ทรมาน หวานตา ต้องลาไกล
เป็นบุปผาสามฤดู อดสูนัก
จะรวมรัก ถักถอ ก็ไม่ไหว
จะร้อยพวง บุปผา สุมาลัย
ก็หวั่นใจ ไม้ดอก ชอกช้ำเกิน
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
