[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

ยามดึกดื่นเดือนด้อยหิ่งห้อยหนาว
น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย
ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย
ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน

โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง
กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน
พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน
นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว

ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า
อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว
หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว
น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย

 

ก้อย

ใบข่อยปลิวลิ่วล่องขึ้นฟ้องฟ้า
น้ำค้างราลาทุ่งรุ้งทอสาย
แดดเรืองรองส่องหล้าฟ้าประกาย
ดอกหญ้ารายพรายระย้าคันนายาว

เคยมีรักช่างละมุนอุ่นใจนัก
เคยซบพักตร์หวานนักจากตักสาว
เมื่อไกลกันฝันฝากหลากเรื่องราว
ลมพัดหนาวเศร้าคนึงคิดถึงนวล

อยู่กรุงเทพเสพทุกข์สุขช่างน้อย
ใจละห้อยโหยหามาไห้หวล
เพื่อเก็บฝันวันคล้อยคอยรัญจวน
อยากคิดหวลกลับทุ่งรุ่งเรืองรอง

คอยอีกหน่อยน้องยากลับมาแน่
มีพ่อแม่เถ้าแก่แซ่เสียงซ้อง
พร้อมขันหมากสินสอดถอดมากอง
รับขวัญน้องบ้านนาอย่าระกำ

///////////
พงศ์ภัณฑ์
๕/๗/๕๖