[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

ฟังพาที...มุนีน้อย...รัดร้อยสาน
ก็รีบขาน...รับไว...ด้วยใจปลื้ม
เริ่มประโยค...กล่าวนำ...เป็นคำ "อืม"
ผมหยิบยืม...คนเขา...เอามาใช้

อาจเพราะว่า...เป้าหมาย...ปลายชีวิต
ของเราผิด...จากบุราณ...กาลสมัย
ตีคุณค่า...ความสนุก...สุขฤหัย
ด้วยอะไร...ภายนอก...ปลอกสรีร์

บริโภค...เงินตรา...แทนอาหาร
สฤษดิ์บ้าน...หลังใหญ่...ไว้เป็นศรี
หวังผู้คน...ชื่นชม...ผมมั่งมี
อาบโลกีย์...เป็นนิตย์...จนติดพัน

มีคำสอน...เรื่องหนึ่ง...ยังตรึงจิต
ชุดความคิด...ประหลาด...ของชาติฉัน
"เด็กเด็กเอ๋ย...จงเรียน...เพียรทุกวัน
ภายหน้านั้น...จะได้เด่น...เป็นเจ้านาย"

อันเรื่องเรียน...ผมนิยม...ชื่นชมอยู่
ที่หดหู่...คือระบอบ...กรอบทั้งหลาย
ใบประกาศ...ปริญญา...ค่ามากมาย
ต่างขวนขวาย...ไขว้คว้า...เอามาโชว์

เป็นแผ่นยันต์...เบิกถาง...ทางชีวิต
แต่ความคิด...นี่สิ...อพิโธ่
มิรู้ตน...หยิ่งผยอง...ทำพองโต
ดั่งอึ่งโง่...เบ่งกร่าง...จนร่างพัง

อีกกระแส...รุนแรง...การแข่งขัน
ต้องห้ำหั่น...เพื่อเป้า...ที่เฝ้าหวัง
มีเรี่ยวแรง...เท่าใด...ใส่มิยั้ง
ลืมหันหลัง...มาถนอม...กล่อมครอบครัว

เจ้าเด็กน้อย...จึ่งคว้าง...กลางแผ่นหล้า
มิรู้ว่า...สิ่งนี้..ดี ฤ ชั่ว
ผิดก้าวแรก...คือถนน...สู่หม่นมัว
พาเกลือกกลั้ว...เรื่องบาป...อาบสามานย์

เห็นเด็กผิด...ต้องขัด...สกัดไว้
เร่งทันใด...ชี้บ่ง...รีบส่งสาร
ค่อยค่อยบอก...อย่าทำ...เป็นรำคาญ
นี่คืองาน...ผู้ใหญ่...ใส่กมล

ความดี-ชั่ว...จะฝังใจ...แต่วัยนั้น
เป็นกรอบกั้น...ทางถ่อย...ด้อยกุศล
น่าเสียดาย...ที่เรา...เฝ้าเวียนวน
มัวแต่สน...บั้นปลาย...จุดท้ายน้ำ

มหา' ลัย...งบประมาณ...ช่างบานเบอะ
ความคิดเลอะ...เหลือทน...จนแอบขำ
จะสอนคน...ให้ดี...มีคุณธรรม
มากระหน่ำ...ตอนแก่...เฮ่อ! แย่จัง

อ้าว! เผลอตน...เผลอตัว...รัวลิขิต
จึ่งรีบปิด...วจนะ...ละคลุ้มคลั่ง
เดี๋ยวเพื่อนผอง...เหม็นหน้า...ประชาชัง
ต้องนอนนั่ง...เดินเดี่ยว...เหี่ยวเอกา

ศรีเปรื่อง
๓ ก.ค. ๒๕๕๖

(อ้างว้าง)

ฟังวาทะ...มุนีน้อย...สำแดงสาร
อ่านอยู่นาน...ขานรับ...อยู่เคร่งขรึม
เกริ่นวาทะ...ปาฐะ...เสียงอำอึม
คิดเอาเอง...ไม่ยืม...ขอของใคร

อาจเพราะผ่าน...มากมาย...สังเวียนชีวิต
ใดถูกผิด...เรียนรู้...ตรองคิดใช้
บนทางหน...สนุก-ทุกข์...คละเคล้าไป
ทั้งเจ็บปวด...นอกใน...ประดามี

โภคทรัพย์...มายา...ใช่อาหาร
ปัจจัยสี่...สำคัญ...ข้อบ่งชี้
ใช้ปัญญา...หาทรัพย์...แต่พอดี
ใช่หลงรส...โลกีย์...อบายพนัน

มีคำสอน...หลากเรื่อง...ประเทืองคิด
ช่วยประสิทธิ์...ประสาท...ชาติรังสรรค์
"เจ้าเด็กน้อย...ความรู้...มีมากครัน
สู้บากบั่น...ขวยขวาย...อย่าดูดาย"

การศึกษา...ไม่สาย...ค่อยเรียนรู้
เพื่อกอบกู้...ระบอบ...กร่อนผุสลาย
ใบปริญญา...แทนค่า...ใจและกาย
ทุ่มและเท...มุ่งหมาย...ไม่เลโล

ปริญญาและ...ปัญญา...ล้วนลิขิต
ผ่านหลอมคิด...หลอมทำ...หนักเขื่องโข
ตัดสินใจ...งานใด...เล็กหรือโต
หากผิดพลาด...ด้วยโง่...ก็เพลี่ยงพัง

กระแสโลก...ทุนนิยม...เสรีใหม่
โลกวิวัฒน์...ทุนใหญ่...ข้ามชาติคลั่ง
รู้ทันโลก...คิด-ทำ...ไตร่ระวัง
หากพลาดพลั้ง...อย่าหมาย...สร้างครอบครัว

เจ้าเด็กน้อย...ไม่คว้าง...หากศึกษา
ใช้ปัญญา...ตริตรอง...สิ่งดีชั่ว
อันความรู้...ประดุจ...พ้นน้ำบัว
กระพี้เปลือก...ไม่กลั้ว...คูถสามานย์

เด็กทำผิด...ตักเตือน...แนะนำให้
อย่ายัดเยียด...สิ่งใด...ทุกสถาน
เพียรชี้ช่อง...หลากหลาย...วิธีการ
ให้เขานั้น...คิดเอง...ตัดสินตน

ความดี-ชั่ว...ฝังใจ...ตัวใครนั้น
อยู่ที่ตัว...เธอ-ท่าน...อย่าสับสน
เรียนรู้ได้...ผู้ใหญ่-เด็ก...ทุกใครคน
ทางกุศล...มโนธรรม...จริยธรรม

มหา' ลัย...งบเงิน...ขัดเขินเยอะ
เฉลี่ยดูเถอะ...ต่อหัว...ดูน่าขำ
ที่เห็นอยู่...ล้วนแต่...งบประจำ
งบวิจัย-พัฒนา...ชอกช้ำ...แค่เศษตังค์

อ้าว! ตั้งใจ...ต่อกลอน...แจงลิขิต
จนไพล่เผลอ...ขอสิทธิ์...เลิกคลุ้มคลั่ง
เดี๋ยวเขา-เธอ...หมั่นไส้...ใครหล่อจัง
ต้องมานั่ง...ปวดเฮด...เพราะหน้าตาดีฯ


55555555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

***ขออำไพ...ไล่แซวกระทู้เล่นเป็นงานอาชีพและอดิเรก...อย่าคิดมาก...***

สนอง เสาทอง
4 กรกฎาคม 56