.jpg)
โอ้ยามดึก นึกหวั่น กระสันจิต
ความมืดมิด ปิดทาง อย่างคนเหงา
มองรอบข้าง ว่างเว้น เห็นเพียงเงา
คล้ายตัวเรา เศร้าหมอง มองราตรี
ฟังจิ้งหรีด กรีดเสียง สำเนียงเพราะ
น้ำค้างเผาะ เหยาะดัง สังคีตสี
แว่วเสียงลม พรมพลิ้ว หวิวฤดี
เหมือนนารี ร้องสั่ง มายังชาย
รอเวลา พาล่วง ห้วงความมืด
จะขอยืด อกขึง มาผึ่งผาย
อรุณรุ่ง พุ่งแสง มีแรงกาย
จะไว้ลาย ชาติบุรุษ หยุดร้าวรอน
"มุนีน้อย"
ความมืดมิด ปิดทาง อย่างคนเหงา
มองรอบข้าง ว่างเว้น เห็นเพียงเงา
คล้ายตัวเรา เศร้าหมอง มองราตรี
ฟังจิ้งหรีด กรีดเสียง สำเนียงเพราะ
น้ำค้างเผาะ เหยาะดัง สังคีตสี
แว่วเสียงลม พรมพลิ้ว หวิวฤดี
เหมือนนารี ร้องสั่ง มายังชาย
รอเวลา พาล่วง ห้วงความมืด
จะขอยืด อกขึง มาผึ่งผาย
อรุณรุ่ง พุ่งแสง มีแรงกาย
จะไว้ลาย ชาติบุรุษ หยุดร้าวรอน
"มุนีน้อย"
อ่านแล้วช่างฟินไรเช่นนี้เนี่ย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
