นั่งริมคลองมองเวิ้งว้างเมื่อนางจาก
เจ้าลำบากแปรเปลี่ยนไปไม่คิดหวน
พี่หยิบขลุ่ยมาบรรเลงเพลงนางครวญ
จิตปั่นป่วนเป่าเล่นมิเป็นความ
เฝ้าครุ่นคิดสับสนเพราะหม่นหมอง
ใจเรียกร้องด้วยข้องเกี่ยวเที่ยวไต่ถาม
ออกสืบเสาะแสวงหาน้องนงราม
ทั่วเขตคามสวนสามพรานนานแรมปี
พี่นั่งเศร้าเฝ้ามองไปใจสะท้อน
เริ่มรุ่มร้อนเสียหลักไร้ศักดิ์ศรี
น้ำตาตกอกกลัดหนองช้ำหลายที
ยามราตรี..มามืดมน..ลิ้นคนลวง
ริน ดอนบูรพา
๔ ก.ค.๕๖
เจ้าลำบากแปรเปลี่ยนไปไม่คิดหวน
พี่หยิบขลุ่ยมาบรรเลงเพลงนางครวญ
จิตปั่นป่วนเป่าเล่นมิเป็นความ
เฝ้าครุ่นคิดสับสนเพราะหม่นหมอง
ใจเรียกร้องด้วยข้องเกี่ยวเที่ยวไต่ถาม
ออกสืบเสาะแสวงหาน้องนงราม
ทั่วเขตคามสวนสามพรานนานแรมปี
พี่นั่งเศร้าเฝ้ามองไปใจสะท้อน
เริ่มรุ่มร้อนเสียหลักไร้ศักดิ์ศรี
น้ำตาตกอกกลัดหนองช้ำหลายที
ยามราตรี..มามืดมน..ลิ้นคนลวง
ริน ดอนบูรพา
๔ ก.ค.๕๖