ยินคร่ำครวญ หวนไห้ ใจเริ่มสั่น
แสนหวาดหวั่น วันกลาย หมายเปิดเผย
แม้นรักนุช สุดนึก ตรึกตรองเอย
อย่าละเลย เชยชื่น กลับคืนคอน
ยินคร่ำครวญ ป่วนเหน็บ ให้เจ็บแสน
อยู่ดงแดน แคว้นถิ่น ถวิลหมอน
อกอุ่นแอบ แนบเนื้อ เมื่อยามนอน
บรรจถรณ์ อ้อนพร่ำ ร่ำพิไร
โอ้ว่าชาย หมายรัก สลักเหลือ
กลับมาเถือ เนื้อยู่ย ดั่งปุยไหม
เคยชมชื่น เช้าสาย หน่ายแหนงไป
ดวงฤทัย ไหวหวาม ยามนิทรา
หนึ่งราตรี คลี่เคลื่อน เลื่อนเลยล่วง
ช้ำทุกช่วง ห่วงหาย สลายหน้า
เชยชมชิด ผิดแผก ดูแปลกตา
ในอุรา ล้าแรง แฝงใจลอย
ยิ่งนานวัน ฝันใฝ่ ไกลลิบลิ่ว
มองเห็นทิว สนส่าย ร่างกายถอย
สะอื้นกลืน น้ำตา บ่าไหลปรอย
กล้ำกลืนคอย ขับขาน ซ่านซึมเซา
พันทอง
๓/๐๗/๕๖
เวรกรรมจะเขียนคำว่ายุ่-ย ดันกลายเป็นยู่ย งง มากมาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
