ดั่งมัจฉา ขาดวารี ฤดีช้ำ
แสนระกำ จำพราก ยากคล้อยเคลื่อน
ดั่งบุปผา ขาดภมร ไซซอนเยือน
เปรียบเสมือน ฉันขาดเธอ เพ้อคร่ำครวญ
พันทอง
แสนระกำ จำพราก ยากคล้อยเคลื่อน
ดั่งบุปผา ขาดภมร ไซซอนเยือน
เปรียบเสมือน ฉันขาดเธอ เพ้อคร่ำครวญ
พันทอง
ดั่งโลกา ฟ้าร่ำ เศร้ากำสรวล
โอ้ดวงแด ข้านี้ ถูกตีตรวน
ยามห่างนวล เนื้อทอง ประคองคลอ
เมื่อแรมร้าง ห่างนุช ที่สุดรัก
จะหาญหัก หยุดใจ เช่นไรหนอ
ด้วยแรงฤทธิ์ คิดถึง มาขึงทอ
ยิ่งนานวัน ถมก่อ เหมือนล่อลวง
เพียงหนึ่งฟ้า ราตรี ดั่งปีผ่าน
ทรมาน รักเรา ที่เฝ้าหวง
แสนอิจฉา ดารา เจิดจ้าดวง
เฝ้าส่องแสง โชติช่วง เย้าดวงเดือน
ทั้งกิน,นอน ร้อนใจ ดังไฟเผา
โอ้ดวงใจ ใครเล่า จะเศร้าเหมือน-
ดวงใจพี่ ไกลนาง ยามห่างเรือน
ขวัญสะทก อกสะเทือน ขาดเพื่อนใจ
แต่เช้าโศก ลำเค็ญ ถึงเย็นค่ำ
เป็นเคราะห์ซ้ำ กรรมสร้าง แต่ปางไหน
ฤา สวรรค์ ท่านมิเหลือ สักเยื่อใย
จึงสาปให้ พลัดพราก เจ้าจากจร
ถึงทางรัก ห่างไกล หัวใจมั่น
เพียงจอมขวัญ พุ่มพวง ดวงสมร
แม้นค่ำนี้ ดวงใจ ไร้รังนอน
จะฝันถึง เนื้ออ่อน แนบหมอนเอย...
โอ้ดวงแด ข้านี้ ถูกตีตรวน
ยามห่างนวล เนื้อทอง ประคองคลอ
เมื่อแรมร้าง ห่างนุช ที่สุดรัก
จะหาญหัก หยุดใจ เช่นไรหนอ
ด้วยแรงฤทธิ์ คิดถึง มาขึงทอ
ยิ่งนานวัน ถมก่อ เหมือนล่อลวง
เพียงหนึ่งฟ้า ราตรี ดั่งปีผ่าน
ทรมาน รักเรา ที่เฝ้าหวง
แสนอิจฉา ดารา เจิดจ้าดวง
เฝ้าส่องแสง โชติช่วง เย้าดวงเดือน
ทั้งกิน,นอน ร้อนใจ ดังไฟเผา
โอ้ดวงใจ ใครเล่า จะเศร้าเหมือน-
ดวงใจพี่ ไกลนาง ยามห่างเรือน
ขวัญสะทก อกสะเทือน ขาดเพื่อนใจ
แต่เช้าโศก ลำเค็ญ ถึงเย็นค่ำ
เป็นเคราะห์ซ้ำ กรรมสร้าง แต่ปางไหน
ฤา สวรรค์ ท่านมิเหลือ สักเยื่อใย
จึงสาปให้ พลัดพราก เจ้าจากจร
ถึงทางรัก ห่างไกล หัวใจมั่น
เพียงจอมขวัญ พุ่มพวง ดวงสมร
แม้นค่ำนี้ ดวงใจ ไร้รังนอน
จะฝันถึง เนื้ออ่อน แนบหมอนเอย...