ช่างมันเถอะ ได้ไง ใจฉันช้ำ
เธอเหยียบย่ำ ทำลาย ร้ายนักเอ่อ
เป็นผุยผง หมดแล้ว แห้วจริงเออ
เจ็บจนเพ้อ เผลอไผล ใจระทม
ทำทุกอย่าง ยามรัก ไม่ผลักไส
ทำด้วยใจ จริงจัง หวังเหมาะสม
ความล้มเหลว หล่นตำ ช้ำระบม
แม้จะข่ม หักห้าม ตามต่อยตี
ทางที่เดิน เกินก้าว หนาวรันทด
โศกสลด คตเคี้ยว เปลี่ยววิถี
กว่าจะรู้ อยู่อย่าง หมางชีวี
ปวดฤดี เจ็บแสบ แทบวางวาย
พันทอง
๓/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
