ลมหายใจ เหมือนแผ่วเบา ที่เข้าออก
ฟังคำบอก ให้ระทวย ช่วยที่หนา
มันแน่นอก แทบระเบิด เปิดออกมา
แค่เห็นหน้า เธอคนนี้ เต้นถี่ใจ
เธอทำให้ ฉันแทบบ้า ติดตาแท้
ใจแทบแย่ เผลอจ้องมอง เหมือนน้องให้
ความหวังกัน ทางสายตา พะว้าใจ
เพ้อออกไป กับสายลม โน้มไหวเอน
หมดใจฉัน เป็นของเธอ เพ้อแทบดิ้น
มันกลืนกิน กัดข้างใจ ไม่ว่างเว้น
รักจริงๆ หรือความหลง คงยากเป็น
เพราะสิ่งเห็น ฉันเก็บไว้ ไม่บอกเธอ
ฟังคำบอก ให้ระทวย ช่วยที่หนา
มันแน่นอก แทบระเบิด เปิดออกมา
แค่เห็นหน้า เธอคนนี้ เต้นถี่ใจ
เธอทำให้ ฉันแทบบ้า ติดตาแท้
ใจแทบแย่ เผลอจ้องมอง เหมือนน้องให้
ความหวังกัน ทางสายตา พะว้าใจ
เพ้อออกไป กับสายลม โน้มไหวเอน
หมดใจฉัน เป็นของเธอ เพ้อแทบดิ้น
มันกลืนกิน กัดข้างใจ ไม่ว่างเว้น
รักจริงๆ หรือความหลง คงยากเป็น
เพราะสิ่งเห็น ฉันเก็บไว้ ไม่บอกเธอ
มันแน่นอก ยกออก บอกจริงจ้า
จงหันมา อย่าเฉย เคยมองเหม่อ
ให้หวิวไหว หวั่นหวาด อาจถึงเบลอ
เช้าละเมอ เย็นระแวง เคลือบแคลงใจ
เธออย่าพึ่ง เป็นบ้า จะพาแย่
หนาวดวงแด ด่าวดิ้น สิ้นสงสัย
โอ้คนดี ที่สุด หยุดฤทัย
ลงที่ตัก ฉันได้ไหม ใคร่ครวญที
แม้วันนี้ กายห่าง อย่าร้างหม่น
ในกมล ล้นหลั่ง ดั่งวิถี
เข้าตามตรอก บอกใบ้ ในทางดี
อีกสิบปี ไม่สาย หมายมั่นปอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
