เคยเอ่ยปากฝากขอละอออ่อน
อย่าแง่งอนอ้อนออกให้บอกเผย
รักไม่รักสักนิดอย่าปิดเลย
ด้วยอยากเชยเกยชิดสนิทนวล
แจกันดินถวิลรักเพราะศักดิ์เท่า
ดอกฟ้าเฝ้าเราจะช้ำเศร้ากำสรวล
เปรียบดั่งยูงสูงเกินจะเชิญชวน
จึงใคร่ครวญทวนทบสยบใจ
ไม่รังเกียจเดียดฉันท์แจกันเก่า
จะพาเจ้าเนาสวรรค์แม้นชั้นไหน
ท่องวิมานผ่านฟ้าหิมาลัย
ชมตรึงศ์ตรัยให้ชื่นบานสำราญทรวง
ทิ้งอดีตหวีดวอนอย่าย้อนถึง
ไม่คำนึงซึ้งอุราก็อย่าหวง
เศร้าอยู่ไยไห้หาสุดาดวง
มีคนห่วงทรวงถนอมเขายอมคอย...
--บูรพาฯ--
เคยเอ่ยปาก ฝากนที ที่ลี่ไหล
บอกความใน ให้เห็น เป็นฟองฝอย
สายนที ลี่ไหล ใจเลื่อนลอย
มีคนคอย น้อยใจ รักไม่จาง
แจกันดิน ผินมองฟ้า ไม่น่าช้ำ
ฟ้าก็ต่ำ ค้ำดิน ผินมองบ้าง
ฟ้าเวิ้งว้าง กว้างใหญ่ ไม่เลือนราง
ฟ้าโอบร่าง พร่างพรม ห่มผืนดิน
ไม่รังเกียจ เดียดฉันท์ แจกันไหน
ฟ้ามีใจ ใสสว่าง ไม่สร่างสิ้น
อยากคลอเคล้า เล้าโลม โฉมยุพิน
เชิญประทิน ผินลูบ จูบนวลปราง
ทิ้งอดีต กรีดเจ็บ ที่เหน็บหนาว
อุ่นอกสาว ชาวสวรรค์ สรรค์ไม่สร่าง
แดนสุขา วดี ไม่มีจาง
โอบเรือนร่าง นางสวรรค์ สรรค์วิมาน
ชลนา ทิชากร
<a href="http://www.youtube.com/v/v3XFK5-YEDw&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/v3XFK5-YEDw&rel=0&fs=1</a>
บอกความใน ให้เห็น เป็นฟองฝอย
สายนที ลี่ไหล ใจเลื่อนลอย
มีคนคอย น้อยใจ รักไม่จาง
แจกันดิน ผินมองฟ้า ไม่น่าช้ำ
ฟ้าก็ต่ำ ค้ำดิน ผินมองบ้าง
ฟ้าเวิ้งว้าง กว้างใหญ่ ไม่เลือนราง
ฟ้าโอบร่าง พร่างพรม ห่มผืนดิน
ไม่รังเกียจ เดียดฉันท์ แจกันไหน
ฟ้ามีใจ ใสสว่าง ไม่สร่างสิ้น
อยากคลอเคล้า เล้าโลม โฉมยุพิน
เชิญประทิน ผินลูบ จูบนวลปราง
ทิ้งอดีต กรีดเจ็บ ที่เหน็บหนาว
อุ่นอกสาว ชาวสวรรค์ สรรค์ไม่สร่าง
แดนสุขา วดี ไม่มีจาง
โอบเรือนร่าง นางสวรรค์ สรรค์วิมาน
ชลนา ทิชากร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
