จากแดหนึ่ง ซึ่งเหงา สาวบ้านสวน
นั่งทบทวน หวนผุด สุดแสนหนัก
แดระบม ตรมมาน มานานนัก
มิหาญหัก ผลักไส ให้พ้นทรวง
อยากจะลืม วันละร้อย คอยท่องไว้
ทำมิได้ ใจเจ็บ จนเหน็บหน่วง
คิดถึงเขา เหงาจัง ฝังแดดวง
คล้ายตกบ่วง ล่วงลึก นึกทุกที
ขอปิดทาง กางกั้น เลิกฝันก่อ
หยุดแล้วหนอ ท้อนัก ขอฉากหนี
เจ็บปวดช้ำ กล้ำกลืน ขื่นฤดี
คงมิมี ชาตรีใด ดอกใจเดียว
นั่งทบทวน หวนผุด สุดแสนหนัก
แดระบม ตรมมาน มานานนัก
มิหาญหัก ผลักไส ให้พ้นทรวง
อยากจะลืม วันละร้อย คอยท่องไว้
ทำมิได้ ใจเจ็บ จนเหน็บหน่วง
คิดถึงเขา เหงาจัง ฝังแดดวง
คล้ายตกบ่วง ล่วงลึก นึกทุกที
ขอปิดทาง กางกั้น เลิกฝันก่อ
หยุดแล้วหนอ ท้อนัก ขอฉากหนี
เจ็บปวดช้ำ กล้ำกลืน ขื่นฤดี
คงมิมี ชาตรีใด ดอกใจเดียว
"ดิน"