ใจช่างแห้ง แล้งน้ำใจ ไม่อาจกล่าว
โอ้ใจสาว เธอไม่มี มันหนีหาย
แม้สักนิด ให้ดื่มกิน สิ้นละลาย
มีแค่กาย แต่หัวใจ เธอไม่มี
หยิบเม็ดทราย มาหนึ่งกำ ขยำแน่น
คำว่าแฟน เคยเป็นหนึ่ง ซึ้งกลับหนี
ดั่งเม็ดทราย เม็ดเล็กไง ไร้ชิ้นดี
นับกี่ที ไม่เคยหมด ต้องทดรอ
ดั่งน้ำคำ เป็นวาจา ที่ว่าไว้
คนหมดใจ ไม่เหลือค่า อย่าว่าหนอ
จะหารัก ที่หล่อเลี้ยง เหลือเพียงตอ
การงอนง้อ แทบหมดหวัง ไม่ฟังมัน
ทะเลทราย อาจมีลม ห่มทั่วพื้น
แต่ที่ยืน มีเพียงหนึ่ง ซึ่งคือฉัน
กระแสลม พัดเดียวดาย หายไปพลัน
ใจเธอนั้น ถูกพระพาย กลืนหายตาม
โอ้ใจสาว เธอไม่มี มันหนีหาย
แม้สักนิด ให้ดื่มกิน สิ้นละลาย
มีแค่กาย แต่หัวใจ เธอไม่มี
หยิบเม็ดทราย มาหนึ่งกำ ขยำแน่น
คำว่าแฟน เคยเป็นหนึ่ง ซึ้งกลับหนี
ดั่งเม็ดทราย เม็ดเล็กไง ไร้ชิ้นดี
นับกี่ที ไม่เคยหมด ต้องทดรอ
ดั่งน้ำคำ เป็นวาจา ที่ว่าไว้
คนหมดใจ ไม่เหลือค่า อย่าว่าหนอ
จะหารัก ที่หล่อเลี้ยง เหลือเพียงตอ
การงอนง้อ แทบหมดหวัง ไม่ฟังมัน
ทะเลทราย อาจมีลม ห่มทั่วพื้น
แต่ที่ยืน มีเพียงหนึ่ง ซึ่งคือฉัน
กระแสลม พัดเดียวดาย หายไปพลัน
ใจเธอนั้น ถูกพระพาย กลืนหายตาม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
