[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

โอ้ดวงใจ ประหนึ่ง จะถึงฆาต
คงสิ้นชาติ สิ้นชาย มลายล่วง
ดั่งจันทร อ่อนแสง สิ้นแรงดวง
โธ่ใครเล่า เขาจะห่วง เจ้าดวงแด

เฝ้าทอดถอน อ่อนใจ อาลัยนัก
เมื่อพิษรัก แทรกทรวง ทะลวงแผล
เจ้ากานดา พล่าฝัน จนผันแปร
ฤา รักแท้ นั้นไซร้ ช่างไกลเกิน

หมายประจักษ์ รักมั่น กับขวัญแก้ว
มาสิ้นแวว รักร้าง ให้ห่างเหิน
สิ้นสวรรค์ บรรเจิด เคยเพลิดเพลิน
เคยดำเนิน พิศวาส นิราศลอย

แม้นยังอยู่ เสมือนตาย มลายดับ
ได้แต่นับ คืนวัน อันเสื่อมถอย
โฉมแฉล้ม แก้มเรื่อ เจ้าเนื้อกลอย
พี่ยังคอย ยังคิด สถิตย์ตรึง

ด้วยอนาถ วาสนา ในชาตินี้
ต้องราคี พินาศ จนขาดผึง
ยอดดวงใจ ไกลเหลื่อม เกินเอื้อมดึง
ชาตินี้จึง ลาโลก แสนโศกตรม
 

กลอนผมไม่เกี่ยวกับกระทู้ อารมณ์อยาก รำพึงรำพัน ต่อกลอนเฉยๆ ฮ่าๆๆ