หนาวน้ำค้างกล้างฟ้าคราแขขื่น
คนยังคงหยัดยืนขึ้นก้าวผ่าน
ท้าทวงถามความฝันอันตระการ
แม้สะพานแห่งดาวมิพราวพราย
กุมมือกันก้าวไปในทางฝัน
เธอกับฉันต่างคนประจญหมาย
ฝ่าคืนดาวเดือนดับลับละลาย
จวบสุดสายชีพชลหนทางเดิน
ถึงความฝันไกลกว่าจะคว้าไหว
เพียงหัวใจคงมั่นควรสรรเสริญ
กี่ขวากหนามยากนักจักเผชิญ
คือค่าเกินกว่ากันแม้ฝันใด
คนยังคงหยัดยืนขึ้นก้าวผ่าน
ท้าทวงถามความฝันอันตระการ
แม้สะพานแห่งดาวมิพราวพราย
กุมมือกันก้าวไปในทางฝัน
เธอกับฉันต่างคนประจญหมาย
ฝ่าคืนดาวเดือนดับลับละลาย
จวบสุดสายชีพชลหนทางเดิน
ถึงความฝันไกลกว่าจะคว้าไหว
เพียงหัวใจคงมั่นควรสรรเสริญ
กี่ขวากหนามยากนักจักเผชิญ
คือค่าเกินกว่ากันแม้ฝันใด