แสนคิดถึงหนึ่งใครที่ไกลลับ
บอกจะกลับมาไวดวงใจพล่าน
อยู่ถึงไหนแล้วหนอให้รอนาน
หรือนงคราญลืมพี่ที่รอคอย
สายฝนพรำฉ่ำฟ้าอุราเศร้า
คิดถึงวันก่อนเก่าเราเกี่ยวก้อย
แสนห่วงหาอาลัยพาใจลอย
ขอน้องน้อยปลอดภัยในเส้นทาง
รัตติกาลผ่านมาอุราหม่น
ฟ้าเบื้องบนไร้ดาวเคยพราวพร่าง
มองจันทร์เสี้ยวเดียวดายดั่งกายนาง
ต้องแรมร้างห่างกันหลายวันคืน
รีบกลับมาเถิดหนาแก้วตาพี่
ดวงใจนี้ติดตามเจ้างามชื่น
ทั้งหนาวฟ้าหนาวฝนทนกล้ำกลืน
ดั่งพี่ยืนรอนางกลางฝนพรำ
“ไพร พนาวัลย์”
...คิดถึงกัน แล้วไย ใจพี่ทิด
ยังหลงผิด สัญญา ให้น่าขำ
มิอยากเชื่อ เลยหนา ว่าแกล้งทำ
เห็นยังพร่ำ ตามพลอด ออดอ้อนใคร...
...จึงตัดใจ ไม่กลับ เพราะยังโกรธ
จะต้องโทษ รักพี่ ที่มีให้
รู้ไหมว่า แสนหวง ทั้งห่วงไย
จะมิยอม กลับไป ให้มารับ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
