ขลุ่ยเลาน้อย คอยนาง บนทางฝัน
เพ้อรำพัน หวั่นไหว ไห้-โหยหา
น้ำตานอง หมองหม่น ล้นอุรา
เศร้าโศกา อาลัย ไร้เรี่ยวแรง..
..ขลุ่ยเลาน้อย ร้อยเรียง เสียงสะอื้น
ยามดึกดื่น เดียวดาย ให้หน่ายแหนง
ปวดอุรา ระกำ พาสำแดง
มิเหือดแห้ง ห่างหาย สลายไป..
..ขลุ่ยเลาน้อย คอยรัก มาปักห้วง
ซับน้ำตา ในทรวง ที่ร่วงไหล
ผูกสัมพันธ์ มั่นหมาย ถักสายใย
รักษาใจ ให้หาย คลายโศกา..
..ขลุ่ยเลาน้อย ค่อย-ค่อยครวญ อย่างหวนโหย
พลิ้วลมโชย สำเนียง เสียงแว่วว่า
แสนโศกศัลย์ ปวดร้าว หนาวอุรา
เศร้าหนักหนา ราตรี..ที่เดียวดาย.
เพ้อรำพัน หวั่นไหว ไห้-โหยหา
น้ำตานอง หมองหม่น ล้นอุรา
เศร้าโศกา อาลัย ไร้เรี่ยวแรง..
..ขลุ่ยเลาน้อย ร้อยเรียง เสียงสะอื้น
ยามดึกดื่น เดียวดาย ให้หน่ายแหนง
ปวดอุรา ระกำ พาสำแดง
มิเหือดแห้ง ห่างหาย สลายไป..
..ขลุ่ยเลาน้อย คอยรัก มาปักห้วง
ซับน้ำตา ในทรวง ที่ร่วงไหล
ผูกสัมพันธ์ มั่นหมาย ถักสายใย
รักษาใจ ให้หาย คลายโศกา..
..ขลุ่ยเลาน้อย ค่อย-ค่อยครวญ อย่างหวนโหย
พลิ้วลมโชย สำเนียง เสียงแว่วว่า
แสนโศกศัลย์ ปวดร้าว หนาวอุรา
เศร้าหนักหนา ราตรี..ที่เดียวดาย.